Het boeck der Psalmen. Wt de Hebreische sprake in Nederduitschen dichte

Den lvij. Psalm.

David vluchtende voir Saul, bidt God om genade ende verlossinge van sijne vyanden, stellende hem hare wreetheyt ende argheyt voir: met een vast vertrouwen, dat de selve op haeren eygen kop noch vallen sal, op dat Godes gerichten haren voortganck hebbende, sijnen naem daervan mach werden gepresen.

1

Voir den Oppersangmeester, Een gulden liedt Davids, en verderve niet, Doe David, uyt vreese van Saul, in eenen kuyl vloodt.

[p. *]

[1]

2

⁺ GEnaed, O God, genaed, O Heer doe my,
Want mijne siel verlaet sick vast op dy.
My sal de scheem van dijne vleugels decken,
Tot dat den storm der boosheyt over sy,
End dat de boos' haer gantselijck vertrecken.

+ Doe my genade, O God doe my genade, want mijne ziele verlaet sick op dy, ende ick verlaete my op de schaduwe dijner vleugelen, tot dat de rampsaligheden voirby sijn.

[2]

3

⁺ Ick schrey tot God, den allerhoogsten God,
Die sijns selfs werck volvuert met overschot.

+ Ick roepe tot God den Allerhoogsten, tot God die ouer my [syn werck] volvuert.

4

⁺ Hy sal my hulp van uyt den Hemel senden,
End brengen stracx mijn vyanden tot spot:
God sal genaed end trou tot mywaerts wenden.

+ Hy sal uyt den hemel seynden, ende sal my verlossen, hy sal den genen beschaemt maken die my [geerne] in geslorpt hadde. Selah. God sal my sijne goetgunstigheit ende waerheyt toeschicken.

[3]

5

⁺ Mijn siele woint als onder leeuwen hier,
End onder tvolck dat glimt gelijck een vier.
Als spiessen scherp end pijlen sijn haer tanden:
Haer valsche tong en is niet anders schier,
Dan een scherp sweirt in sboosen moordershanden.
***

+ Mijne ziele is int midden der leeuwen. Ick woine onder glimmende menschen kinderen, der welcken tanden sijn [als] spiessen, ende pijlen, ende hare tonge [is als] een scherp sweirt

[4]

6

⁺ Verhef dy God verr' over d'Hemels hoog:
Dijn heerlijckheyt op d'eirtrijck haer vertoog.

+ O God, verheffe dy over de hemelen, dijne eerlickheyt [sy] over het gantsche eirdrijck.

7

⁺ Sy spanden vast haer net voor mijne stappen:
Dies my mijn siel end hert krom nederboog:
Sy meynden my in haeren kuyl te snappen,

+ Sy hadden mijnen voetstappen een netgaren toebereydet, dies was mijne siele krom gebooget, sy hadden voir my eenen kuyl gedolven, [maer] sy sijn [selve] int midden daer in gevallen. Selah.

[5]

Doch sy sijn self daerinne neergevelt.

8

⁺ Daerom is my mijn hert recht wel gestelt,

+ O God, mijn hert is bereyt, mijn hert is bereyt, ick sal singen ende Psalmen dichten.

[p. *]

 

End mijn gemoet bereyt met groot verlangen,

 

Dat dijn eer werd alom van my vermelt:

 

Ick wil dy Heer, grootmaken met lofsangen.

[6]

9

⁺ Nu stae dan op mijn tong: mijn eer ontwaeck,
Dat mijne luyt ende citer my vermaeck.

+ Stae op [du] mijne eerlickheyt stae op [du] luyte ende citere, ick sal inden dageraet ontwaken.

10

⁺ Ick wil vroeg op, end stracx voir alle dingen
Van dy, O Heer, den volcke houden spraeck,
End dijnen lof voir al de werelt singen.

+ O Heere, ick sal dy onder de volckeren loven, ende sal dy lofsingen onder de natien.

[7]

11

⁺ Want sick dijn gunst tot aenden Hemel heft,
End dijne trouw de wolcken overtreft.

+ Want dijne goetgunstigheyt is groot tot aen de hemelen, ende dijne waerheyt tot aen de wolcken.

12

⁺ Verhef dy, Heer, hoog over shemels throonen:
Dat van elck een dijn hoogheyt werd beseft,
End laet dijn macht op d'eirtrijck haer verthoonen.

+ O God, verheffe dy over de hemelen, ende dijne eerlijckeyt [sy] over het gantsche eirdtrijck.