Het boeck der Psalmen. Wt de Hebreische sprake in Nederduitschen dichte

Den lv. Psalm.

David in dit gebet, beclaegt seer hoogelijck de wreetheyt zijner vyanden, ende de boose aenslagen, van sijne geveynsde vrienden, biddende God om verlossinge, ende om sijner vyanden verderf, opdat de godsaligen na sijn voirschrift, leeren op God vertrouwen.

1

Voir den Oppersangmeester, om op Neghinot te singen: Een Berichtsliedt Davids.

[1]

2

⁺ VErhoor my God in mijne reden,
Verberg dy niet van mijn gebeden.

+ O God, laet dy mijn gebet ter ooren gaen, ende en versteke dy niet voir mijn smeecken.

3

⁺ Verstae my

+ Neem acht op my, ende antwoirde my: ick kerme in mijne aendachtigheyt ende tiere.

[p. *]

 

Heer wil my verhooren,

 

Ick sucht end kerm in mijn gebet,

 

End mijn gemoet is heel ontset,

 

Ick schreye deirlijck voir dijn ooren.

[2]

4

⁺ Om tgroot getier, van die my haten,
Die van haer dreygen niet aflaten,
End tgodloos volck dat overmoedich,
My t'onderdruckt end met verraet,
My aentijgt alle boose daet,
End haet my toirnich end verwoedich.

+ Van wegen der stemme des vyants, van wegen der verdruckinge des goddeloosen: want sy hebben het onrecht op my geschouen, ende hebben my met gramschap wedergestaen.

[3]

5

⁺ Ick voele sulcken ancxt int herte,
Als of het waer in barens smerte:
Ick ben van sdoodes schroom besweken.

+ Mijn hert is als in barenswee binnen my, Ende de schroomingen des doots sijn ouer my gevallen.

6

⁺ Ick schudd' ende reyer seer verschrickt.
Anxt ende vrees' heeft my verstrict.

+ Vreese ende reyeringe is my overcomen, ende grouwel heeft my rontom bedeckt.

7

⁺ So dat ick dus heb moeten spreken:

+ So dat ick gesproken hebbe, och die my vleugels mochte geuen, als eener duyven, ick soude vliegen ende my [elders] vast nederslaen.

[4]

Och die my nu mocht vleugels geven,
Om als een duyf om hooch verheven,
Te mogen snellijck wech gaen drijven,
Op dat ick ergens rusten mocht:

8

⁺ Ick vloig al verre doir de locht,
In een woestijn, om daer te blijven.

+ Sie, ik soude vliedende my verre wech maken, ick soude inde woestijne vernachten. Selah.

[5]

9

⁺ Ick soude mijne vlucht versnellen
Uyt dese stormen ende wellen,
End soud' ontgaen dees wervelwinden.

+ Ick soude my haesten om vanden wint die met den storm gedreuen is, gebergt te wesen.

10

⁺ Verslindse Heer, end haer tong splijt,
Men can doch niet dan enckel spijt,
Gewelt end twist in haer stadt vinden.

+ Verslinde HEERE, splijt haere tongen, want ick hebbe binnen de stadt gewelt ende twist gesien.

[p. *]

[6]

11

⁺ Men siet all' overlasten dueren,
Dach ende nacht om hare mueren.
Int midden heerschen d'onverlaten,
Met valsch bedroch end schalckheyt boos.

+ [Diese] dach ende nacht omringen om haere mueren, ende int midden van haer is [enckel] moedwil ende overlast.

12

⁺ List, leugen ende treken loos,
En scheyden gantz niet van haer straten.
***

+ Int midden binnen haer is menigerley rampsalicheyt: ende listigheyt ende bedroch en scheyden van der straten niet.

[7]

13

⁺ Doch ist geen vyandt, O God Heere,
Die my berockt schand end oneere:
Ick haddet anders connen lijden.
Want had sick tegen my gewendt,
Een die voor vyant waer bekent,
Ick had hem self eerst mogen mijden.

+ Want het en is geen vyant die my lastert: anders hadde ick het geleden: het en is geen [man] die my hatet, die sick tegen my grootsich heeft gedragen: anders hadde ick my van hem verborgen.

[8]

14

⁺ Maer du bist een van mijn vertrouden,
Dien ick plach als my selfs te houden,
Al mijnen raet in alle dingen.

+ Maer du [bist het] O mensche, die [my] waerst van gelijcker weirden, als ick [my selven was] mijn voirganger en mijn bekende.

15

⁺ Die wy malcandren ons gemoet
Ontdeckende, met vreugden soet,
Na thuys Gods in geselschap gingen.

+ Die wy met soetigheyt [onsen] heymelijcken raet te samen pleegden ende gingen in geselschap ten huyse des HEEREN.

[9]

16

⁺ De doot moets' als om schulden halen,
Sy sullen levend int graf dalen:
Want alle boosheyt wordt gedreven,
In haer geselschap, ende rot.

+ [Geef] datse de doot als een schulteyscher overvalle, dat sy al levendig int graf nederdalen: want daer is menigerley boosheyt int midden onder hun, alwaer sy verkeeren.

17

⁺ Maer ick schrey tot den Heere God:
De Heer sal my verlossing geven.

+ [Doch] ick, sal tot God schreyen, ende de HEERE sal my verlossen.

[10]

18

⁺ Want s'avonts, smorgens, ten middage,
End altijt roep ick ende clage,
Dies sal hy hooren mijne reden.

+ Des avonts ende des morgens ende ten middage sal ick clagen ende tieren, ende hy sal mijn stem verhooren.

19

⁺ Hy heeft my reed van crijgen swaer:
In vreed' gebracht, uyt groot gevaer:
Want seer veel volcx had my bestreden.

+ Hy heeft mijne siele in vrede [stellende] verlost vanden strijt, die tegen my aengericht was: want hunder wasser vele die met my te doen hadden.

[11]

20

⁺ God hoord' het end sal hun rechtveirdich,
Antwoirden sulcx als sy sijn weirdich:

+ God salt hooren, ende salse [wel] antwoirden: want hy sittet van outs aen. Selah. Sy en veranderen doch niet, ende en vreesen God niet.

[p. *]

 

Want hy van oudts, sit hoog verheven:

 

End sy en willen haer gemoet

 

Gantz niet veranderen tot goet,

 

Noch haer tot Godes vrees begeven.

[12]

21

⁺ Sy hebben hare handt geslagen,
Aen dien die met hun was verdragen
In vriendtschap, end tverbont vertreden.

+ [Hunder elck een] heeft sijne handen uyt gesteken tegen sijnen vreedsamen [elck een] heeft sijn verbont verbroken

22

⁺ Haer spraeck is glat, soet ende sacht,
(So dat sy schier een boter slacht:)
Maer thert vol krijgs ende vol onvreden.

+ [De woirden] sijnes monts, sijn sachter dan boter, doch is sijn herte [vol] crijgs. Sijne woirden sijn gesmediger als oly, doch sy sijn als bloote sweirden.

[13]

Tschijnt dat haer woirden henen drijven,
So dweeg als oly van olyven,
Daer sy nochtans als sweirden snijden.

23

⁺ Werp dijnen last in sHeeren schoot,
Hy sal dy voeden inden noot:
God laet de vroim niet eewich glijden.

+ Werp dijnen last op den HEERE, ende hy sal dy voeden. Hy en sal in eewigheyt niet toelaten dat de gerechtige wancken.

[14]

24

⁺ O Godt, du saltse nedervellen,
End storten s' inden gront der hellen.
Geen valsche lieden noch bloetgierich,
En sullen hebben lang respijt,
Noch leven haren halven tijt:
Ick wacht op dy met hope vierich.

+ Ende du, O God, saltse doen neder sincken inden kuyl des verderfs. Geen bloetdorstige noch bedriegelijcke menschen en sullen hare dagen te halue wege brengen. Doch ick betrouwe op dy.