Het boeck der Psalmen. Wt de Hebreische sprake in Nederduitschen dichte
(1591)–Philips van Marnix van Sint Aldegonde– AuteursrechtvrijDavid benaut sijnde van sijne vyanden, biddet om verlossinge: Op dat hy God mach loven in sijne vergaderingen, ende troost sick op Godes genade. | |
[1] | |
[pagina *]
| |
twreede volck geneygt tot wrake.
Bewaer my dat my niet en naeke
Den man die uyt bedroch end list,
T'onrechte met my twist.
| |
[2] | |
2
Ga naar margenoot+ Want du de God bist mijner krachten,
Waerom verstootstu my so wijt?
Waerom moet ick in row versmachten,
End gaen beswaert in mijn gedachten
Doir dees verdrucking ende strijt,
Mits svyants haet end nijt?
| |
[3] | |
3
Ga naar margenoot+ Heer, wil doch sonder lang te beyden,
Dijn waerheyt seynden end dijn licht,
Die my den wech, om my te leyden,
Tot dijnen heylgen berg, bereyden,
In dijnen tempel vast gesticht,
Voir dijn lief aengesicht.
| |
[4] | |
4
Ga naar margenoot+ Daer sal ick dan vrymoedich treden,
Tot Gods Autaer met lofgesanck,
Tot God die my thert stelt te vreden,
End overschudt met vrolijckheden,
End mijnen God met harp geclanck,
Vry seggen lof end danck.
| |
[5] | |
95Ga naar margenoot+ Mijn siel hoe bistu so verslagen,
Waerom ontsetstu dy so seer?
Wacht slechts op God, wil niet vertzagen,
Ick sal noch sijnen lof gewagen:
Want hy verlost my lancx so meer,
Hy is mijn God, mijn Heer.
|
|