Het boeck der psalmen Davids

Den Lofsang Marie.

Luce j. vers. 46.

46. MIjn siel maeckt groot den Heer,
47. Mijn geest verheugt sich seer,
In God' mijn' Heylant goedigh.
48. Mits zijn oogh' gaede slaet.
De kleynicheyt end' smaet,
Van zijn dienst, maegt ootmoedigh.
* Want siet, nu voortaen, sal
De werelt ouer al,
My ghelucksaligh noemen.
49. Om dat God groot van macht,
Aen my vast heeft volbracht,
Een heerlijck werck om roemen.
50. * Sijn naem end' groot gherucht,
Is heyligh end' ghedught:

[fol. Cciiijr]

 

Sijn goedicheyt sal dueren,

 

Van gheslacht tot gheslacht:

 

Aen dien, die met aendacht,

 

Des Heeren vrees' naespueren.

 

51. * Met synen erm seer sterck,

 

Heeft hy ghedaen een werck,

 

Dat groot'lijck is te achten:

 

Want hy heeft oyt end' oyt,

 

D'hooveerdighen verstroyt,

 

In haers herten ghedachten.

 

52. * Der machtighen ghewelt,

 

Heeft hy nu ne'er ghevelt,

 

End' uyt den stoel ghedreuen:

 

Daer teghen heeft zijn handt,

 

Der kleynen snooden standt,

 

In eeren hoogh verheuen.

 

53. * Die leden honghers noot

 

Heeft hy versaedt met broot,

 

Gherustelijck end' vredigh:

 

Maer die in ouervloet,

 

Besaten ghelt end' goet,

 

Versonden bloot end' ledigh.

 

54. * End' Israel zijn kindt

 

Beschermt: end' sick besindt,

 

Sijnr' eewighe ghenade,

 

So hys' hadd' toeghesegt

 

Abraham zynen knecht,

 

End' nae hem synen rade.