Het boeck der psalmen Davids

[fol. Zir]

De Cxxx. Psalm.

De Prophete verhaelt dat hem de Heer wonderlijcken verlost, als hy hem aenroept, besluytende daeromme dat hy Gode vastelijck vertrouwen wilt, de kercke Gods tot het selue vermanende.

1. Een uytnemende hoogtreffelijck liedt.

WT t'diepste mynes herten
Versoncken in den grondt,
Van ancxt end' bitter smerten,
Schreyt tot dy myne mont.
2. O Heer wil my verhooren,
End' op mijn stemme lett:
Neyg' dijn ghenadigh' ooren,
Tot mijn bedruckt gebet.
3. * Soo du wilst onse sonde,
Op t'scherpste gade slaen,
Wie is Heer die daer' konde,
Voor dijn oogh' blyuen staen?
4. Maer by dy is ghenade,
Heer end' gheen strengh' ghericht:
Daeromme mijdtmen t'quade,

[fol. Ziv]

 

End' dient dy met ontsicht.

 

5. * My heeft na God verlanghet,

 

Mijn siel slaet op hem acht:

 

Mijn hop' aen zijn woort hanghet,

 

End' vlytich daer op wacht.

 

6. Mijn siel' verlangt end' haecket

 

Nae Godt uyt s'herten grondt:

 

Veel meer dan die s'nachts waecket,

 

Naeckt inden morghenstont.

 

7. * Dat Israel vast bouwe,

 

Op Godt in alle noot:

 

By hem is liefd' ende trouwe,

 

End' oock verlossingh' groot.

 

8. Hy is, hy is alleene,

 

Die na zijn goet beval,

 

Van sonden groot end' kleene,

 

Israel vryen sal.