Het boeck der psalmen Davids

De Cxxxj. Psalm.

Dauid getuycht van syne afstervinghe ende ootmoedicheyt, vermanende de kercke Godes tot het selue.

1. Een uytnemende hoogtreffelijck Liedt Dauids.

O Heer, mijn hert' en is niet hoogh',
Ick heb oock gheen hooveerdich oogh':
End' stae niet hoogh' noch onverschaemt
Na grooter

[fol. Zijr]

 

saecken dan m'en taemt.

 

2. Ick houd' voorwaer mijn sinnen stil,

 

End' speense van haer lust end' wil,

 

End' houd' mijn hert' alsoo vercleendt

 

Als t'jonck kindt dat de moeder speent.

 

* Ben ick niet als een kindt, het welck

 

De voester speent van hare melck,

 

Soo moet ick van nu rechte voort,

 

In mijn ghebet zijn onverhoort.

 

3. * Dat Israel vry hop' end' wacht,

 

Op Gods des Heeren groote macht,

 

End' op zijn ontfermherticheyt,

 

Van nu tot inder eewicheyt.