Het boeck der psalmen Davids

[fol. Yijr]

De Cxx. Psalm.

Dauid Coninck sijnde, verhaelt de verlossinge van Gode ontfanghen in syne ellendicheyt, beschrijft het gebet, daermede hy synen noot Gode gheklaegt heeft, soo van weghen der valsche aentichtinghen, als der sware verlossinghen ende des ballingschaps dat hy gheleden hadde.

1. Een uytnemende hoochtreffelijcke liedt.

ALs ick met ancxten ben bevanghen
Roep ick tot God met groot verlangen,
Want hy tot mijn gebet ootmoedigh
Verleent m'altijts een antwoord' goedigh.
2. Van lippen die niet doen dan lieghen,
End' tonghen listich om bedrieghen,
Verloss' o Heer mijn arme siel:
Op dat haer ghift my niet verniel'.

[fol. Yijv]

 

3. * Wat voordeels kan dy daer van komen,

 

Du leughenaer? wat salt dy vromen,

 

Dijn tonghe ghiftich ende vinnich,

 

Vol schalckheyts ende dobbelsinnich?

 

4. De leughens uyt dijn mont ghegoten,

 

Sijn scherpe pylen afgheschoten,

 

Van eenes stercken schutters handt,

 

Oft als genevers kolen brandt.

 

5. * Och hoe verdriet het my in't herte,

 

Wat is my dit een bitter smerte,

 

Dat ick hier dol' in Mesechs hutten,

 

End' onder Kedar my moet schutten!

 

6. Ach ick onsalich: my is banghe,

 

Dat ick hier woonen moet soo langhe,

 

By lieden die stuer ende wreet,

 

Vred' ende vrientschap hebben leedt.

 

7. * Want als ick slechts beghin een rede,

 

Van vrientschap oft van goede vrede,

 

Sy gaen hun stracx ten kryghe rusten,

 

Daer sy alleen haer in verlusten.