Het boeck der psalmen Davids

De Cxix. Psalm.

Dauid in desenPsalm vertroostende hem seluen in syne uyterste benaudtheyt, leert dat der godsaligen voorspoet gheleghen sy, in de naetrachtinghe, ghelooue ende gediensticheyt des goddelijcken vvillens. Daer-

[fol. Xiv]

omme hy oock begheirt onderricht te worden inde oprechte kennisse desseluen, ende van alle verhinderinghe des vleesches, der sonde, der wereldt, des Sathans, ende alle vyanden bewaert: Ende ten laetsten rustende op het goet ghevvissen van sijn voorgaende leuen, ende vande gerechticheyt syner saken, beveelt sick, ende all' sijn leuen Gode, tot desseluen lof ende heerlijckheyt, ende sijn eyghen salicheyt.

Aleph. (I.)
1. WElsalich zijn die oprecht van ghemoet,
End' sonder ergh in haren wech voortvaren,
End' van Gods wet niet wijcken eenen voet.
2. Welsalich zijn die trouwelijck bewaren
Sijn tuygh'nis claer, ghesproten uyt Gods mondt:
End' gheene moeyt' om hem te soecken sparen.

[fol. Xijr]

 

3. * Noch bouwen oock op gheenen loosen gront,

 

Oft legghen toe op boos' end' valsche rancken:

 

Maer gaen den wegh die hun Gods woort maect kondt,

 

4. Du gebiedst Heer, dat yeg'lijck sonder wancken,

 

Vlytich bewaer de voorschrift dyner wet:

 

End' daer nae richt' zijn hert' end' zijn gedancke.

 

5. * Och dat mijn stapp' soo vast waer' ondersett,

 

Dat ick altijts mocht dijn gheboden houwen,

 

End' daer in steed's recht wand'len onverlett:

 

6. Want ick voorwaer ben in dat vast vertrouwen,

 

Dat ick niet kan gheraken tot oneer,

 

So lang' als ick dijn wet sal recht aenschouwen.

 

7. * Dan sal ick dy hoogh' louen, eewigh Heer,

 

Soo du my slechts dijn ordeelen rechtveerdigh

 

Wel onderwijst, dat ickse te recht' leer.

 

8. Want dijn ghebot wil ick reet ende veerdigh

 

Met grooten vlijt bewaren lancx soo meer:

 

Verlaet my niet, al ben icks Heer wel weerdigh.

 

Beth. (II.)

 

9. HOe konde best (o Heer) een jonck ghesel,

 

Recht ende reyn verbet'ren syne seden?

 

Soo hy Gods woort bewaert end' zijn bevel.

 

10. Ick soeck dy Heer met rechter innicheden

 

Wt al mijn hert': Laet my van dijn ghebot,

 

Deur onverstandt te gheener syd' aftreden.

 

11. * Dijn heyligh woort hebb' ick in s'herten slot,

 

Als eenen schat wel costelijck ghehouwen,

 

Op dat ick niet en sondighe voor Godt.

 

12. Du sy ghelooft o God vol goeder trouwen,

 

Leer' my dijn recht dat mijn hert' werdd' gestuert

 

In dyne wet, wil mijn verstant ontvouwen.

 

13. * Ick heb dijn wet in mynen mont ghevuert,

 

End' steed's ghemelt van alle dijn gherichten:

 

14. Want alleganck als my het herte truert,

[fol. Xijv]

 

Sy zijn die my van allen druck verlichten:

 

Sy zijn mijn troost, end' alle myne vreugt,

 

Meer dan all' t'goet dat yemant conde dichten.

 

15. * My heeft altijts dijnr' rechten wel geheugt,

 

End' heb dijn wech (om dien recht wel te weten)

 

Met vlyt ghemerckt, soo nae ick heb ghemeugt.

 

16. Van gheener vreugt en wil ick my vermeten,

 

Dan in dijn wet, welck is al myne deugt,

 

Dijns woordts wil ick Heer nemmermeer vergheten.

 

Gimel. (III.)

 

17. WIl my wel doen: die ick ben dyne knecht,

 

Op dat ick Heer by't leuen werd' behouwen,

 

End' nae dijn woort al myne ganghen recht.

 

Om daerna steed's te wand'len goeder trouwen.

 

18. Ontluyck my d'oog dat ick mach lancx so meer

 

Die wond'ren groot van dyner wet beschouwen.

 

19. * Dewijl ick hier in pelgrims wys' verkeer.

 

Op daertsche dal, end' heb gheen vaste stede,

 

Wil my doch niet verberghen dyne leer:

 

Op dat ick recht in dijn gheboden trede.

 

20. Mijn siel' beswijckt van dat sy dus altijt,

 

Met ancxt verlangt na dijn ghericht end' sede,

 

21. * Wie met hoomoet dijn wille wederstrijdt,

 

Wort van dijn hant ghetreft met sware plagen.

 

Sy zijn vervloeckt end' gantz vermaledijdt

 

Die sick met trotz teghen dijn woort misdragen.

 

22. Weir van my Heer, oneer, schimp ende smaet

 

Want ick dijn woort bewaer' al mijn leefdaghen.

 

23. * De Vorsten self gaen houden haren praet

 

My ten nadeel, end' spreken my entteghen,

 

Die wyl' dijn knecht dijn wetten ouerslaet.

 

24. Want dijn ghebot, dijn tuygh'nis ende wegen,

 

Sijn myne troost end' alle mynen raet,

 

Die ick met vreugt wil altijts lustich pleghen.

[fol. Xiijr]

 

Daleth. (IIII.)

 

25. ICk ben ghestelt als off ick laeg' in't graff,

 

Wil my o Heer fris ende ghesont maken,

 

Volgens dijn woort, d'welck du niet salt gaen af.

 

16. Al mijn ghemoet, sonder yets te missaken,

 

Hebb' ick ontdect: dies hebstu my verhoort,

 

Leert my dijn recht, laet my dijn woort wel smaken.

 

27. * Doe my verstaen dijn goddelijcke woort,

 

End' wijs' my Heer den wech van dijn bevelen:

 

Soo sal dijn cracht van my werden bespoort.

 

28. Mijn siel benauwt doet niet dan stadich quelen,

 

End' gaet hen' wech als t'water in een vliet,

 

Wil na dijn woort mijn sware smerten helen.

 

29. * Laet m'inden wech der valscheyt treden niet,

 

Maer dyne wet ghenadich my verleene,

 

Die my verloss' uyt alle mijn verdriet,

 

30. Ick heb den wech van dyner waerheyt reene,

 

In mijn ghemoet verkoren nae dijn leer,

 

End' dijn ghericht' my voorghestelt alleene.

 

31. * Ick heb ghevolcht dijn tuyghenissen Heer.

 

End' aen dijn woort gantz onbeweegt gehangen,

 

Laet mij dan niet gheraken tot oneer:

 

32. Soo sal ick snel met hertelijck verlanghen,

 

Op dynen wech recht gaen soo lancx soo meer,

 

Als du mijn hert salt lossen uyt der pranghen.

 

(V.)

 

33. WIjs my den wech van dijn gheboden recht,

 

Dat ick met vlijt altijt daer in mach treden,

 

End' tot aen't eynd' vast blijf' daer aen gehecht.

 

34. Gheef my verstant van dijn wet ende seden,

 

Op dats' ick doch bewaren mach seer wel,

 

End' slaense gaey met s'herten innicheden.

 

35. * Leyd m'op den wech van dijn wet end' bevel,

 

Dat ick altijt mijn voeten houd' daer binnen:

 

Want ick mijn hert' end' vreugde daerop stel.

[fol. Xiijv]

 

36. Neyg mijn ghemoet, neyg' mijn verstant end' sinnen,

 

Om dijn ghebot met vlijt te nemen aen,

 

End' laet my doch gheen ghiericheyt beminnen.

 

37. Mijn oogen keer', dats' haer gesicht niet slaen

 

Op ydelheyt noch op onnutte saecken:

 

End' sterck' mijn hert' in dyne rechte baen.

 

38. Wil dijn gheloft' vast ende bundich maken

 

My dyne knecht, want ick hebb' mynen sin,

 

Om tot dijn vrees' end' liefde te gheraken.

 

39. * Den spot end' schand' dies ick in vreese bin,

 

Wil van my, Heer, nae dijn ghenade weiren:

 

Want dijn ghericht is goedigh niettemin.

 

40. Sie Heer ick heb eeb sonderlingh' begerren

 

Nae dijn ghebot, ick hebb' mijn lust daer in:

 

Will' om dijn trouw' ghesontheyt my bescheiren.

 

Vav. (VI.)

 

41. LAet my voort aen ghenieten dyn' gunst goet:

 

End' dynen heyl: op dat ick van den quaden,

 

Heer, nae dijn woort bevrijdt werdd' end' behoed't

 

42. Dat ick den gen' die my met schimp versmaden,

 

Den mont toe stopp', end' ne'erlegh' haer verwijt:

 

Om dat ick hop' op't woort van dijn ghenaden.

 

43. * Wt mynen mont en ruck tot gheener tijt,

 

Het heylich woort der waerheyt, Heer genadigh,

 

Want ick vast wacht' op dijn ghericht met vlijt.

 

44. Ic wil dijn wet met woort end' wercken dadigh

 

In eewicheyt end' sonder af te staen,

 

Mijn leuen lanck navolghen gantz ghestadigh.

 

45. * Dies sal ick oock op eene ruyme baen

 

Sonder verlet, bewandelen mijn weghen:

 

Mits dat ick heb nae dijn ghebot ghestaen.

 

46. Ick sal oock vry dijn wetten onversweghen:

 

Den Coninghen end' Vorsten houden voor:

 

End' sal dies niet beschaemt zijn noch verslegen.

[fol. Xiiijr]

 

47. * Ick neem mijn lust alleen in het ghehoor

 

Van dyne Wet, ghesetten ende keuren,

 

Daer ick mijn hert' end' sinnen mede schoor.

 

48. Ic wil mijn handt na dijn Wet hoog' opbeuren

 

Mijn hert' verlieft gaet dijn woordt nae de spoor,

 

End' stadigh denct aen dijn recht sonder treuren.

 

Zain. (VII.)

 

49. GHedenck o Heer wat du hebst toeghesegt,

 

My dynen knecht, die ick heb mijn vertrouwen

 

Op dijn gheloft' als op mijn gront ghelegt.

 

50. Dat is mijn troost in alle mijn benouwen:

 

Want Heer, dijn Woordt heeft my in mijn verdriet

 

End' inden noot by't leuen onderhouwen.

 

51. * My is voorwaer groot hoen end' spyt geschiet

 

Van t'stoute volck end' vol van hooveerdyen:

 

Maer ick en wijck' van dijn gheboden niet.

 

52. Ick heb o Heer ghedacht van allen tyen,

 

Op dijn ghericht, dat is mijn troost alleen,

 

D'welck my verlicht in cruys end' sware lyen.

 

53. * Als ick vermerck' de god'loos' in't ghemeen

 

Dat sy versmaen de wet van dy bevolen,

 

So comt my aen een schrick end' schroom niet cleen.

 

54. Dijn woort end' wett hebb' ic doch noyt verholen

 

Maer hebb' daer van mijns liedekens ghesanck

 

Ghedicht, doe ic noch buytens lants moest dolen.

 

55. * Ick heb dijn naem ghehouden in ghedanck

 

By nacht, o Heer, end' daer op acht gheslaghen:

 

Want in dijn wet is alle mijn verlanck.

 

56. Dees weldaet groot nae dijn goet welbehagen

 

Ghebeurt my Heer, om dat ick mynen ganck

 

Na dijn ghebodt ghestadigh heb ghedraghen.

 

Cheth. (VIII.)

 

57. DV bist o Heer mijn erfdeel ende lot:

 

Ick heb wel vast in mijn hert voorgenomen,

 

Dat ick altijts soud' volghen dijn ghebot.

[fol. Xiiijv]

 

58. Voor dijn aenschijn heb' ick steed's laten komen,

 

Met groot' ootmoet mijn hertelijck ghebet.

 

Wil na dijn woort my met ghenade vromen.

 

59. * Ick heb' seer naeuw' op al mijn doen ghelet,

 

End' mynen voet gantz end' gaer willen stellen

 

Nae t'onderricht van dijn woort end' gheset.

 

60. Ick heb ghepooght mijn gangen te versnellen

 

Op dynen wech, end' daernae scherp gheluymt

 

Om nae dijn wet te gaen recht sonder hellen.

 

61. * Der boosen rot heeft gerooft end' geschuymt,

 

Al wat ick hadd', end' al mijn goet ontschaket:

 

Nochtan heb ick dijn wet dies niet versuymt:

 

62. Ter middernacht heb ick dickmael gewaket

 

Om dynen lof te maken openbaer,

 

End' dijn ghericht end' waerheyt grootgemaket.

 

63. * Heer ick verkeer' met der gherechten schaer

 

Die dy ontsien, end' myden boose daden,

 

End' die dijn woort end' rechten nemen waer.

 

64. T'aertrijck rontom is vol van dijn ghenaden:

 

Bericht my Heer, dat ick doch gantz end' gaer

 

Nae dijn gebodt my houd' bij dyne paden.

 

Teth. (IX.)

 

65. DV hebst dijn knecht, o Heer, veel deuchts ghedaen,

 

Nae dijn geloft' end' nae dijn woort waerachtigh

 

Daer ick altijdt seer vast heb opghestaen.

 

66. Geef mynen geeft, o heer mijn God almachtigh

 

Een rechten smaeck end' onvervalscht verstandt:

 

Want ick gheloou' aen dijn gebodt stantachtigh.

 

67. * Eer ick verne'ert werdd' onder dyne handt.

 

Ginck ick dweirsvelts verr' uyt de wegen dwalen:

 

Maer nu is my dijn woort in 't hert gheplant.

 

68. Heer du bist goet, end' laetst dijn goetheyt stralen

 

Aen alle kant: Dies gheef my goet bericht:

 

End' laet my niet dijn rechte weghen falen.

[fol. Xvr]

 

69. * Die op haer pracht end' hoomoet sijn gesticht

 

Sijn tegens my veel leughens gaen versieren:

 

Doch mijn ghemoet is na dijn woort ghericht.

 

70. Haer hert' is vett als smout ontrent de meren,

 

Sy zijn verstockt, hoomoedich ende stout,

 

Maer myne lust is dijn wet goedertieren:

 

71. * Tis mijn geluck end' welvaer sonder fout

 

Dat ick van dy castyding' hebb' ontfanghen:

 

Om dijn ghebot te leeren onverflout.

 

72. Want dijn gebot dien ic steed's wil aenhangen,

 

Is beter, Heer, dan siluer ofte gout.

 

End' dan al t'goet daer menschen na verlangen.

 

Iod. (X.)

 

73. DIjn handen Heer hebben my toebereydt,

 

Geef my verstandt dat ic te recht mach smaken,

 

Het reyn ghebot ons van dy voorgheleydt:

 

74. T'godsalich volc sal hem met vreugt vermaken,

 

Als sy de deught die du my doest, sien aen:

 

De wijl' dijn woort de gront is myner saken.

 

75. * De daet, o Heer, doet my te recht verstaen,

 

Dat dyne straff' end' oordeel is genadich

 

End' dat du my met recht hebst moeten slaen.

 

76. Ick bidde dy dat dyne gunst genadigh

 

Sy mynen troost, so du hebst toegheseyt,

 

My dynen knecht na dijn geloft' ghestadigh.

 

77. * Wil dijn ghenad' end onfermherticheyt

 

My gunnen Heer, op dat ick doch mach leuen,

 

Want dijn woort is mijn lust in sonderheyt.

 

78. Laet sijn beschaemt die in hoomoet verheuen,

 

Met een valsch hert my soecken alle quaet,

 

Want ick wil my tot dyne wet begheuen.

 

79. * Dan sullen sick met lust end' blyd' ghelaet

 

Keeren tot my die vroom sijn end' Godsvruchtigh,

 

End' kennen recht dijn woort end' dynen raet.

 

80. Geef dat mijn hert' sy oprecht ende tuchtigh.

[fol. Xvv]

 

Mits dijn gebot, op dat ick niet met smaet

 

En word' beschaemt, end' voor mijn vyandt vluchtigh'

 

Caph. (XI.)

 

81. D'Wijl ick verlangh' nae dijn woort dach end' nacht,

 

Mijn siele wort versmacht end' gantz besweken:

 

Mits op dijn woort ick so begeirlijck wacht'.

 

82. Dat d'ooghen schier my sprit'len ende breken,

 

Ick segge vast in mijn hert: och wanneer,

 

Saltu my Heer eens troostelijck aenspreken?

 

83. * Ick ben heel dorr', uyt grooten rouw' o Heer,

 

Als een bocxvel lang' inden roock ghehanghen:

 

Doch dijn bevel verget' ick nummermeer.

 

84. Hoe lang' sal my dit cruys noch so hart prangen

 

Ic ben dijn knecht, waneer salt du doen wraeck'

 

Ouer de gen' die my so hart bestranghen?

 

85. * T'hooveerdich volc heeft my sond' oorsaeck,

 

Kuylen ghemaeckt, om daer in te doen vallen:

 

D'welck niet en is na dyner wet uytspraeck.

 

86. Dijn wetten Heer zijn oprecht gantz end' allen:

 

Ick word' vervolgt t'onrecht uyt haet end' nijdt,

 

Dies wil my Heer met dyner hulp' omwallen.

 

87. * Ick was byna mijn leuen gheheel quijt,

 

Door dit boos volck dat my soeckt te verderuen.

 

Doch heb ick noyt van dijn woort afgheglijt.

 

88. Verquic my Heer end' laet my doch niet steruen

 

Na dijn ghenad': ick wil dijn woort met vlijt

 

Behouden steed's in steed' van myner eruen.

 

Lamed. (XII.)

 

89. Dijn woort gheduert o Heer in eewicheyt,

 

End' staet gevest in shemels hooge throonen

 

Die ons van dy oorkonden klaer bescheyt.

 

90. Dijn waerheyt vast laet sick wel klaer verthoone

 

Van tijt tot tijt: Du hebst het aertrijck ront

 

Heel vast gesticht, dat menschen daer op woone.

[fol. Xvjr]

 

91. * Tot heden staet de werelt op haer grondt

 

Door dijn ghericht, midts alle creatueren

 

Dijn dienaers zijn, ghehoorigh t'aller stondt.

 

92. Hadd my dijn wet, doe my t'hert swaer moest trueren:

 

Niet wel ghetroost, end' mijn ghemoet verblijdt,

 

Ick woer vergaen, end' hadd' niet kunnen dueren.

 

93. * In eeuwicheyt wil ick te gheener tijdt,

 

Dijn heyligh woort end' dijn bevel vergheten:

 

Want du daerdoor my t'leuen hebst bevrijdt.

 

94. Heer ick ben dijn', dies magh ick my vermeten:

 

Daerom mijn Heer bewaer my inden noot,

 

Want ick doch poog' om dijn Wet wel te weten.

 

95. * De godloos' Heer, staen vast nae myne doot,

 

Dies hebbens' oock gelegt haer schalcke laghen:

 

Maer ick nem' acht op dyne woorden bloot.

 

96. Al wat my wordt ter werelt voorgheslaghen,

 

Heeft al een eynd', al ist noch eens so groot:

 

Dijn woort alleen streckt wijt ten eew'gen dagen.

 

Mem. (XIII.)

 

97. HOe lief, o Heer, heb ick dijn wet ghehadt!

 

Den gantsen dagh men hoort my daervan spreken:

 

Want tis mijn lust, het is mijns herten schat.

 

98. Mijn vyandt heeft in wijsheyt my geweken,

 

Dwelck is geschiet door dijn woort end' ghebodt

 

Daermed' mijn hert' was eeuwelijck ontsteken.

 

99. * Ja ick ben oock verstandigher, o God,

 

Dan all' die my eerst hebben onderwesen,

 

Om dat dijn wet is mijn zin end' ghenot:

 

100. T'verstant is my in wijsheyt opgheresen,

 

Oock bouen die, die ouders zijn van tijdt:

 

Om dat ick houw' dijn wetten hoogh' gepresen.

 

101. * Ick hebb' altijds mijn voeten naew gemijdt

 

Van alle quaet, end' van onrechte weghen.

[fol. Xvjv]

 

Om dat ick hiel dijn woort met grooten vlijt.

 

102. Soo dat ick noyt van sinnen was ghenegen,

 

Om van dijn woort te wijcken eenen voet,

 

Want in dijn school heb ick verstant ghecregen.

 

103. * Mijn Heer, mijn God, hoe zijn dijn woorden soet

 

Gheen honichwerck noch soete honichraten

 

Vind' ick van smaeck in mynen mont soo goet.

 

104. Ick heb verstandt end' wijsheyt bouen maten

 

Daerdoor ghehadt, end' ben gheworden vroet:

 

Dies moet mijn hert' bedroch end' leugens haten.

 

Nvn (XIIII.)

 

105. DIjn woordt is, Heer, een claerheyt ende licht

 

Voor mynen voet, om dijn baen na te sporen:

 

Een fackel claer die myne weghen richt,

 

106. Ick heb' o Heer een stercken eet ghesworen,

 

Dien ick altijts sal onderhouden vast,

 

Als dat ick steed's dijn rechten wil oorboren.

 

107. Ick steec benauwt in swaren druck end' last.

 

Vernedert zijnd' o God onder dijn handen,

 

Verquick my dan, na dijn woort inder hast.

 

108. Neem gunstich aen de willig' offerhanden

 

Dijns lofs, die ick dy met den mont ghewaeg:

 

Leer mijn ghemoet in dijns wets yuer branden.

 

109. * Du sietst o Heer dat ick mijn siele waegh'

 

Als in mijn vuyst soo swijmt sy telcker uren,

 

Doch ick vergeet' dijn wet te gheenen daegh.

 

110. Het god'loos volck soect mynen voet te stueren,

 

(Wt valsch bedroch) in't garen van haer net:

 

Maer ick laet my van dijn woort niet vervueren.

 

111. Dijn tuyg'nis, Heer, dijn woort end' dyne wet

 

Is t'lot end' deel d'welck ick wil eewich eruen

 

Tis myne vreugt, mijn troost end' mijn ontset.

 

112. Ic hebb' mijn hert' gemenget menichweruen

 

Tot dijn ghebot: Nae t'welck ick onverlet,

[fol. Xvijr]

 

Wil eew'lijck doen: tot dat ick komm' te steruen.

 

Samech (XV.)

 

113. ICk draegh' een haet, ende hebb' een wedersin,

 

Van t'schalck geveyns' end s'menschen slimme rancken:

 

Maer dyne wet is t'ghen' dat ick beminn'.

 

114. O Heer du bist mijn scherm die niet kan wancken

 

Du bist mijn heyl, mijn toevlucht ende schilt:

 

Op dijn woort staet mijn hop' end' mijn gedancken.

 

115. Packt v van my all' die ghy qualijck wilt.

 

End' boosheyt werct: end' ic sal met vlijt schouwen

 

Op mijns Gods woort, end' zijn geboden milt.

 

116. Wil my o Heer vast stueren end' behouwen,

 

Na dijn gheloft': dat ick in't louen blijf.

 

Laet my niet zijn beschaemt in mijn vertrouwen.

 

117. * Versteeck' my Heer, end' ondersett my stijf,

 

Soo sal ick recht bewaret zijn met vreden,

 

Ick sal dijn wet aenmercken met beklijf.

 

118. Du hebst de gen' met voeten hardt vertreden,

 

Die dwalen af van dyne wet end' raet,

 

Want sy doch list end' valssche rancken smeden.

 

119. Du hebst de boos' end' haere valsche daet

 

Als onnut schuym van d'aertrijck wech gesmeten:

 

Dies ick bemin' dijn tuyg'nis bouen maet.

 

120. Dijn schrick end' schroom heeft my t'hert so beseten,

 

Dat my van vrees' het hayr te berghen staet,

 

Als ick my poogh dijn oordeel t'ouermeten.

 

Hain. (XVI.)

 

121. ICk heb goet recht end' billicheyt ghedaen

 

Wil my doch niet mijn vyant ouergheuen,

 

Die my swaer cruys doe end' bedrucktheyt sen.

 

122. Sy du mijn borgh' end' loff' mijn arme leuen,

 

Op dat de boos' die vol zijn van hoomoet,

 

My niet gheheel verdrucken end' doen sneuen.

[fol. Xvijv]

 

123. Mijn ooghen Heer, beweent in ouervloet,

 

Staen euen seer op dynen heyl en wachten,

 

End' op het woort van dijn gherechtheyt goet.

 

124. Wil my dijn knecht niet teenemael verachten,

 

Maer wil my doen nae dijn ghenade Heer:

 

Leer my dat ick nae dijn ghebot mach trachten.

 

125. * Ick ben dijn knecht end' soeck alleen dijn eer,

 

Gheeft my dijn Geest, wil my t'verstant verstercken,

 

Dat ick begrijp den gront van dyner leer.

 

126. Het is hoogh' tijt, o Heer, om nu te wercken:

 

S'hebben dijn wet vertreden end' veracht,

 

End' op dijn woort slechts niet eens willen mercken

 

127. * Dies heb ick, Heer, op dijn woort steed's ghewacht,

 

End' lief ghehadt van herten dijn gheboden,

 

Ja meer dan gout oft kleynody' gheacht.

 

128. Dies hebb' ick oock altijts o God der goden

 

Dijn heyl'ghe wet in alles nae ghetracht,

 

End' voor bedroch end' valschen list ghevloden.

 

Phe. (XVII.)

 

129. UOorwaer o Heer in dijn warachtich woort,

 

Sietmen al omm' veel wonderen verholen:

 

Daerom hebb' ick met vlyt daernae ghespoort

 

130. Die slechts betreed't den dorpel dyner scholen

 

Al is hy slecht, hy leert daer goeden tucht,

 

End' wordt verlicht soo dat hy niet kan dolen,

 

131. Ick heb gegaept, gesteent end' seer versucht.

 

Wt yuer groot, end' hertelijck verlanghen,

 

Nae dyner wet: want tis al mijn ghenucht.

 

132. Heer sie my aen: end' laet my doch ontfangen

 

Sulcke ghenaey, als du pleegst dien te doen,

 

Die dynen naem met rechter liefd' aenhanghen.

 

133. * Richt na dijn woort mijn treden stoudt end' koen,

 

End' laet mijn hert' niet werden ouerstreden

[fol. Xviijr]

 

Van boosen lust, met schimp, spott ende hoen.

 

134. Bewaer my Heer, dat ick niet werd' vertreden

 

Van het ghewelt end' menschen ouerdaet,

 

Soo sal ick staen nae dijn recht ende seden.

 

135. * Dijn aenghesicht Heer my beschynen laet:

 

D'wijl' ick doch ben dijn dienaer seer ootmoedigh.

 

Leer my dijn wet end' dynen heyl'ghen raet.

 

136. O Heer, ick heb in traenen ouervloedigh

 

Mijn oogh' ghebaeyt aensiende t'boos opsaet

 

Van die dijn wet versmaden soo verwoedigh.

 

Sade. (XVIII.)

 

137. DV bist o Heer goet end' oprecht van aert,

 

End' dijn ghericht is oock, met alle reden,

 

Alomm' van recht end' billicheyt vermaert.

 

138. In dyne wet hebstu oprechte seden

 

Bevolen sterck end' bouen all' begeirt,

 

Dat yeg'lijck sal nae recht end' waerheyt treden.

 

139. * Mijn yuer heeft my t'hert' schier uytgeteirt

 

Als ick bestondt mijn haters te besinnen,

 

Die dus dijn woort vergheten als onweirt.

 

140. Dijn woort is doch van buyten end' van binnen

 

Veel meer, dan gout, gheloutert ende reyn.

 

Dies moet het ooc dijn knecht terecht beminnen.

 

141. * Ick ben versmaet, end' oock van aensie kleyn,

 

Doch heb dijn wet noyt inden wint gheslaghen:

 

Maer daer van steed's vermeldet int ghemeyn.

 

142. Dijn goetheyt Heer geduert tot eew'gen dagen,

 

End' dijn ghebodt is waerheyt ende trouw'.

 

D'welck is bekent all' dien die daer na vragen.

 

143. * Ic was van ancxt, end' van benautheyt flouw

 

End' mijn ghemoet begonde gantz te sneuen:

 

Maer dijn woort Heer benam al mynen rouw.

 

144. Voorwaer dijn gunst end' g'rechticheyt verheuen

 

Duert eewiglijck, dies mijn verstant ontvouw:

 

Want ick daer door sal inder waerheyt leuen.

[fol. Xviijv]

 

Koph. (XIX.)

 

145. ICk heb tot dy van herten seer geschreyt,

 

End' swaer ghesucht: Verhoor doch myne reden,

 

Dijn woort ben ick te volghen gantz bereyt.

 

146. Ick heb dy Heer wel hertelijck ghebeden,

 

Bewaer my doch, loss' my uyt ancxt end' pijn,

 

So sal ick recht in dijn gheboden treden.

 

147. * Ick heb verrast den rooden morghenschijn

 

Met mijn ghebet, end' clachten onverduldich:

 

End' vroegh ghewacht op de gheboden dijn.

 

148. Mijn ooghen oock met haere waeck sorghvuldich,

 

Hebben verrast de vroeghe morghenwacht,

 

Om t'ouerslaen dijn woort, soo ick ben schuldich.

 

149. * Verhoor mijn stemm', end' op mijn schreyen acht

 

Nu dyner gunst end' mildicheyt ghenadich:

 

Na dijn ghericht verleen my nieuwe cracht.

 

150. Want die bedrog end' listen ouerdadich

 

Soecken te doen, zijn aen my reetz ghemaeckt,

 

Die van dijn wet afwijcken onghestadich.

 

Maer du hebst dy oock naerder, Heer, gemaeckt,

 

Om my getrouw' te helpen uyt mijn treuren,

 

Dijn wet is heer een waerheyt onghelaeckt.

 

Ick heb ghekent van aen der eerster euren,

 

Wt dijn ghericht dat soo vast is ghestaeckt

 

Dat het ghewis in eeuwicheyt sal deuren.

 

Resch. (XX.)

 

153. SIe mijn cruys aen, mijn ancxt end' swaren noot,

 

Verloss' my Heer: Want ick doch dijn gerichten,

 

Wil nemmermeer vergheten totter doot.

 

154. Heer doe my recht, wil doch mijn sake slichten

[fol. Yir]

 

End' lossen my uyt ancxt end' swaer verdriet,

 

End' na dijn woort my stercken ende stichten.

 

155. * Al dees' god'loos' en komen niemer niet

 

Tot salicheyt, die wijl' sy niet en vraghen

 

Na t'gene Heer dat dijn woort ons ghebiet.

 

156. Heer dijn genad' end' gunstich welbehagen

 

Is wonder groot, wil my dan na dijn woort

 

Doen leuen Heer, end' lossen van dees' plagen.

 

157. * Die my met haet vervolgen seer ghestoort,

 

Sijn machtich sterck end' menigh van getale:

 

Maer ick en wijck' van dy aen geenen oort.

 

158. Ick hebb' gesien der goddeloosen fale,

 

End' t'heeft my seer in't herte wee ghedaen,

 

Dat sy dijn woort verlaten t'eenemale.

 

159. * O Heer mijn God, sie doch genadigh aen,

 

Dat ick dijn wet gantz onbeveynst beminne:

 

Wil na dijn gunst my vanden doot ontslaen.

 

160. Dijn woort is Heer waerhaftig van't beginne,

 

End' dijn gericht sal so lanck vast bestaen,

 

Dat het den loop der eeuwen ouerwinne.

 

Schin. (XXI.)

 

161. DE Vorsten fel met een verwoedden gheest

 

Vervolgen my: Doch heb my niet misdregen,

 

Maer mijn gemoet heeft dijn woort steed's ghevreest.

 

162. In dijn woort Heer is al mijn vreugt gelegen,

 

Ick acht het so, als een die eenen schat

 

Heeft by geluck, oft grooten buyt gecreghen.

 

163. * Ic hebb' altijt een schroom end' haet gehadt

 

Van valsch bedrogh end' alle logentalen,

 

Maer ick heb lief dijns wets den rechten padt.

 

164. Ick segg' dy lof des daegs, Heer seuenmaelen

 

Als ick bemerck' dijn g'recht'heyt end' gericht

 

Om inden sin de selue t'ouerhalen,

 

165. * Die sullen staen in vred' end' spoet gesticht,

[fol. Yiv]

 

Die dyne wet met liefden trouw' aenhanghen:

 

End' sullen sijn van wederstoot verlicht

 

166. Ick heb mijn hop' op dijn heyl met verlangen

 

Altijt gestelt: end' voorts na dijn ghebott

 

Met grooten vlijt gerichtet myne ganghen.

 

167. * Mijn siel staet vast gegrondt, o Heere God,

 

Nae dijn bevel, t'welck ick gantz seer beminne:

 

Als mynen lust, mijn erff end' eenigh lot.

 

168. Tis dijn ghebot daer ick my in besinne,

 

Voor dijn ghesicht, o Heer God zebaoth,

 

Staet al mijn doen, end' al wat ick beghinne.

 

Thav. (XXII.)

 

169. Laet mijn geschrey verschynen Heer voor dy:

 

End' wil my doch verstandt end' wijsheit geuen

 

So dat dijn woort volstreckt werd' ouer my.

 

170. Laet mijn ghebett sijn tot voor dy verheuen,

 

Verloss' my oock, so du my hebst o Heer,

 

Self toeghesegt, bewaer my doch mijn leuen.

 

171. * Dan sal mijn mont dy segghen lof end' eer,

 

Als du my salt verleent hebben ghenadigh,

 

Dat ick dijn woort end dyne rechten leer'.

 

172. Mijn tonghe sal vry spreken end' ghestadigh

 

Van dijn woort Heer, end' seggen dat dijn wet

 

Is alle weeg' seer billich end' rechtdadigh.

 

173. * Ick bidde dy dijn handt doe my ontset

 

In mynen noot, want ick hebb' uytverkoren,

 

Dijn heyl'ghe wet, daer ick gheheel op lett'.

 

174. Laet my dijn heyl end' goede hulp' oorboren,

 

Daer ick so lang heb vierigh na ghewacht:

 

Want al mijn lust is dijn wet na te sporen.

 

175. * Maeck my gesont geef mijn siel nieuwe cracht

 

Dat sy dijn lof mach yuerich verclaren:

 

Help my mijn God, door dijn gericht end' macht.

 

176. Ic ben verdwaelt end' uyt den wegh gevaren,

 

Als een arm schaep: Slae op dijn dienaer acht,

 

Want ick dijn wet in mijn hert' wil bewaren.