|
| |
De Cvi. Psalm.
De ghemeynte porrende eenen yeghelijck tot den lofsang Godes,
bekent dat de menschelijcke svvackheyt niet alleen onbequaem sy om hem ten
vollen te prysen, Maer oock syner heerlijckheyt, mits sondighen naedeelich:
Dieshaluen belydende haere sonden, stelt voor oogen, de exempelen der
voorvaderen, den welcken God haere trouloosicheyt telckens uyt cracht
sijns verbonts ende ghenade vergheuen heeft. Ende biddende om behoudenisse,
ende haer sterckende in goet vertrouwen, gheeft Gode prijs ende eere.
| |
[Folio Sviijr]
[fol. Sviijr]
| |
1. LOoft God: want hy is vriend'lijck
seer:
End' zijn ghenaed' duert immermeer.
2. Wie sal des Heeren groote crachten
Wtspreken kunnen. met den mondt?
Oft synen lof ghenoechsaem achten,
End' ons ten vollen maken kondt?
3. * Wel hem die oprecht van ghemoet,
Niet anders dan gherecht'heyt doet.
4. Ghedenck mijns Heer nae t'welbehaghen,
End' gunst' die du dijn volck toedraeg'st.
Besoeck my in mijn droeuich claghen,
Mits dijn heyl soo du altijt plaeg'st.
5. * Dat ick dijn groote deucht end' trouw',
Aen dijn vercoren hoop beschouw':
End' mach de blyschap recht verweruen,
Der ghenen die van dijn volck zijn.
End' my int midden dyner eruen,
Beroemen in dijn lief aenschijn.
6. * Ons' vaders tsamen end' oock wy
| |
[Folio Sviijv]
[fol. Sviijv]
| |
Hebben gesondicht teghen
dy:
Wy hebben qualijck ons ghehouwen,
End' buyten schreef ons seer misgaen,
End' als god'loos' end' onghetrouwen
Seer swaerlijck teghen dy misdaen.
7. * Ons' vaders hebben dyne macht,
In't landt Egipten niet betracht,
Noch oock ghedacht aen dijn ghenaden:
Maer zijn aen t'meyr gheweest rebel.
8. Doch om te thoonen sijn grootdaden,
Godt hielps' om sijn naem euenwel.
9. * End' straft' het biesen meyr wel hert,
Soo dat het gantz verdrooghet werdt.
Daer hyse voerde door d'afgronden,
Al ouer een woestyne droog':
10. End' van t'volck diese wederstonden,
Bevryddese met machten hoogh'.
* Hy rucktese vast uyt der handt,
End' van des vyants wederstandt,
11. Die inde goluen all' versmoorde:
Dies vanden hoop ontquam niet een.
12. Doe gh'loofden sy eerst synen woorde,
End' songhen hem lof int ghemeen.
13. * Maer sy vergaten alsoo saen,
Sulck wonderwerck aen hun ghedaen:
End' sonder nae zijn raet te toeuen,
14. Ontstaken in lust ende brandt:
End' ginghen Godt den Heer beproeuen,
Daer sy noch waren in't woest' landt.
15. * Dies gaff hy hun, haers herten lust
End' haer begheirte wierdt gheblust:
Maer haer lichamen vol ghebreken.
16. Voort hebbens' haer met haet end' nijdt,
Vast teghen Mosen opghesteken,
| |
| |
End' A'ron priester Gods
ghewijdt.
17. * Die aerd' ghinck op: Dathan versanck
End' Abiron met zijn aenhanck:
18. End' t'vier verbrandd' all' haer ghesellen,
De vlamm' heeft t'god'loos volck verdaen.
19. Noch ginghen sy in Horeb stellen,
Een kalf, end' een beelt bidden aen.
20. * Sy keerden uyt onsinnicheyt,
Godt haren roem end' heerlijckheyt,
In't beelt van een os die gras weydet.
21. Vergaten God dies' hadd' bewaert,
End' in Egypten wijt verbreydet,
Sijn' naem door wercken hooch vermaert.
22. * Van alle syne daden sterck,
In Cham ghewrocht maeckten gheen werck,
By 't biesenmeyr hadd' hy bewesen,
Veel schrickelijcke wond'ren groot,
Die werden al van hun mispresen,
23. Dies hyse brenghen woud' ter doot.
* Doe Moses zijn verkoren knecht
Hem tusschen beyden heeft ghelegt,
Voor d'aenschijn Godes om te keeren,
Van t'volck (dat hem soo hadd' misgaen)
Den swaren toorne Gods des Heeren,
Dies' anders hadde gantz verdaen.
24. * Daer bouen hebbens' onbedacht
Dat lustich landt uyt walgh' veracht,
Niet willende zijn woort gheloouen.
25. End' in haer hutten steegh ghemorr't
End' zijn woort wijdt van hun verschouen,
Dies hy tot gramschap werdd' gheporr't.
26. * Dies heeft hy teghen hun ghelicht
Sijn handt, end' sich met eedt verplicht,
Inder woestyn' haer uyt te royen:
| |
| |
27. Met all' haer stamm' end' boos'
gheslacht,
End' onder heydens te verstroyen,
In vremde landen ongheacht.
28. * Noch hebbens' haer aen't jock ghestelt,
Van Ba'l, Peor end' vergheselt,
Met offerhanden der verstoruen:
29. Dies sy den toorne Godes swaer,
Verwecket hebben end' verworuen
(Door haer schult) plaghen ouer haer.
30. * Daer op is Phines opghestaen,
End' heeft ghericht' end' wraeck ghedaen:
Waer door ophielen Godes plaghen.
31. T'welck' hem tot een gherechte daet,
End' seer lofweirdich t'eew'ghen daghen,
Voor God den Heer gherekent staet.
32. * Noch hebben sy seer onuerschamt
In Meriba den Heer' vergramt:
D'welck' Mosi schaeydd' om haerent wille.
33. Sy hebben zijn gheest dus verwerr't
Dat hy niet langher en sweegh stille,
Maer sprack met een wantrouwich hert.
34. * Voorts hebben sy t'volck niet vermoort,
Soo God hun hiet in zijn claer woort:
35. Maer hebben oock met haer verkeeret,
End' sick na haere wys' gheschickt,
36. Ja haere beelden self vereeret,
Daer door sy werden vast verstrickt.
37. * Elck zijnd' uyt aendacht gantz verblindt
Heeft opgheoffert zijn selfs kindt,
38. Den duyu'len, ende wreedt vergoten
D'onnoosel bloet van synen stamm',
Sijn soon end' dochter onverdroten,
Den beelden stom' van Canaan.
| |
| |
* Sy hebben als dol end'
verwoet,
Het landt onreynicht met het bloet:
39. End' hebben t'heylich landt gheschonden:
Met haere wercken goddeloos.
End' in haer gheestelijcke vonden,
Bedreuen hoerdom schendich boos.
40. * Soo dat God's toorne ontsteken is,
End' hy van hun gheweken is,
End' heeft zijn eyghen erf verfoeyet.
41. Dies gafs' in handen van t'volck vremt,
Aldaer sy worden uytgheroeyet,
End' van haer vyanden ghetemt.
42. * Haer haters hebbens' onderdruckt,
Soo dat sy neder zijn ghebuckt.
43. Hy heefts' oock verlost menich reysen,
Maer werden telckens we'er rebel,
In haeren raet end' quaey ghepeynsen:
End' leden daerom swaer ghequel.
44. * End' nochtans God heefts' aengheschouwt
Als sy te recht waren benouwt,
End' aenghehoort haer droeuich claghen:
45. Want hy dacht' op sijn vast verbondt,
End' liet sick uyt ghenaed' mishaghen,
De straff' die hy hun self toe sondt.
46. * Hy heeftse ghemaeckt liefghetal,
Voor diese vinghen t'samen al:
47. O Heer, ons' God wil ons behoeden
Van d'heydens, brengh ons we'er te saem:
Op dat wy dynen loff bevroeden,
End' roemen dynen heyl'ghen naem.
48 . * De Heer, de Godt, die zijn bevel
Heeft ouer t'volck van Israel,
Moet zijn ghelooft end' hoogh ghepresen,
| |
| |
In eewicheyt end' alle
tijt.
Het volck seggh' Amen: t'moet so wesen:
De Heer God zy ghebenedijdt.
|
|
Auteursrechtelijk beschermd