|
| |
De Cvij. Psalm.
In desen Psalm vvort Godes goedertierenheyt ghepresen, uyt de
exempelen der ballinghen, dvvalende in vremde landen, der ghevanghenen, der
crancken, der Zeevarende lieden, ende int corte, aller veranderinghen die
elcken landen ende persoonen ouercomen door Godes voorsienicheyt: ende
eenyeghelijck wort gheporret om God te louen, met vervvonderinghe ouer de
blindtheyt der menschen die sulcke vvercken Godes niet en bevroeden.
1. LOoft end' prijst God ghenadich,
Is groot end' duert gestadich.
2. Sulcx moghen seggen bly',
All' die God uyt ghenaden
Ghemaect heeft los end' vry,
Van ancxt end' boose schaden.
| |
[Folio Tiijr]
[fol. Tiijr]
| |
3. * Die hy uyt all' ghevesten,
Van Oosten end' van Westen,
Suydt end' Noort heeft ghebracht.
4. Doe sy verd' uyt de weeg
End' vonden stap noch steeg:
Maer alle steden faelden.
5. * Oock die schier zijn besweken,
Wt dorst end' honghers noot,
End' in benauwtheyt steken,
Cranck zijnde totter doot.
6. Alss' in sulck ongheluck,
Tot God den Heere schreyen,
Hy comts' uyt haren druck
In voorspoet vrolijck ley'en.
7. * Hy laetse wed'rom treden,
End' tot bewoonde steden,
Brengtse van stonden aen.
8. Dan louen sy met vreugt,
Den Heer om sijn ghenaden:
End' roemen seer verheugt
Den volcken sijn grootdaden.
9. * Als dat hy laeft het herte,
Dat van dorst was versmacht:
End' neemt wech, s'honghers smerte,
Met spys' end' nieuwe cracht.
10. Die duyster inden stock,
Bevaen met s'doodes banden,
Sijn vast in eenen block,
Gheboeyet voet' end' handen.
11. * Om dat sy Gods woort weerdich,
Hielen in spot end' smaet:
| |
[Folio Tiijv]
[fol. Tiijv]
| |
End' van ghemoet hooveerdich,
12. Als nu haer droef ghemoet,
Ghestraft met vele plaghen,
Is hulp'loos ne'er gheslaghen.
13. * End' sy tot God den Heere,
Droef schreyen in aenstoot,
Hy helpts' uyt haer' hert seere:
End' vrijdts' uyt ancxt end' noot.
14. Hy brengts' uyt t'duyster kot,
Daers' inne zijn gheseten,
Van armoey schier verrot:
End' breeck't haer bandt end' keten:
15. * Dies sy voorts sijn ghenaden,
Steed's voeren inden mondt,
Den menschen maken kondt.
16. Die poorten van metael,
Wt d'hencxsels kan verrucken:
End' grendels sterck kan stael,
End' yser breeckt in stucken.
17. * Die dwaes end' onghebonden,
End' vallen om haer sonden,
18. Soo dat van spys' end' dranck
Verleedt, hun walgt de maghe.
End' zijn ter doot toe cranck,
Van sucht end' boose plaghe.
19. * Soo sy dan tot Godt schreyen
Met een ootmoedich hert',
End' helpts' uyt ancxt end' smert.
20. Hy schickt hun opperstondt,
| |
[Folio Tiiijr]
[fol. Tiiijr]
| |
Het woort syner ghenaden,
End' maecktse we'er ghesondt,
End' vry van alle schaden.
21. * Dan louen sy den Heere,
Sy maken ruchtbaer seere,
De deugt die hy hun doet.
22. Sy schencken loff end' danck,
Vertellend' in haer' sanck,
Het werck van synen handen.
23. * De ghene die in schepen
Te water doen haer vaert,
End' hebben aenghegrepen,
Haer handel ter zeewaert.
24. Die moghen vry aldaer
Des Heeren daden mercken:
Aensien zijn wonderwercken.
25. * Want als hy t'woort wil spreken,
Storm ende wint opsteken,
End' baren om hoogh' slaen.
26. Dan klimmens' inde locht,
Dan wordens' ind' afgronden,
Met een baer we'er ghebrocht,
Haer gheest is schier verswonden.
27. * De moet is hun ghesoncken:
T'hooft suyselt ende draeyt,
Als een die vol end' droncken
T'verstandt heeft heel verwaeyt.
28. Dan roepen sy God aen,
Met een ootmoedich herte:
Die verlosts' alsoo saen,
| |
[Folio Tiiijv]
[fol. Tiiijv]
| |
Van haeren druck end' smerte.
29. De storm end' all' onweder,
Wort stracx van hem ghestilt:
Met een woort legt hy neder
De baren stuer end' wilt.
30. Dies wort haer hert' verblijdt,
Die t'schip van storm bevrijdt,
Brengt in behouden hauen.
31. * Dan hoort mense verhalen
End' allen mensch afmalen,
Sijn wonderwercken claer.
32. Hy wort van hun vermelt,
By groote volcker scharen:
Daer d'oude lie'n vergaren.
33. * Die stracx verkeert riuieren,
In een dorr' end' woest landt,
End' waters doet vertieren
In een onvruchtbaer sandt.
34. Van een vruchtbaren grondt,
Maeckt soutt' end' dorre heyden,
End' t'leuen dat sy leyden.
35. * Daer teghen de woestynen,
End' met schoon claer fonteynen,
Het dorre sandt verlocht.
36. Daer hy dan woonen doet,
Deghen' die hongher leden:
Die daer met blyden moet,
37. * Besaeyen oock den acker
| |
| |
Den Wijnstock, die seer wacker
Brengt jaerlijck syne vrucht.
38. God seghent all' haer werck,
End' gheeft een goey ghedyen:
Haer vee ghesondt end' sterck
39. * Doch worden daernae minder,
End' comen schier te niet
40. Want God stort't schand' end' smaet,
Die hy verr' uyt de straet,
Int wilde, doet verkeeren.
41. * Maer hy verheft den ermen,
End' doet sijn saet wel termen,
Als een kudd' sonder end'.
42. Den vromen die dit sien,
Sal t'hert van vreugden kloppen:
Sullen den mont toestoppen.
43. * Die wijs is end' kloecksinnich,
End' met ghedachten innich,
Gods goedicheyt verstaen.
|
|
Auteursrechtelijk beschermd