|
| |
De Cv. Psalm.
Dauid vermaent de ghemeynte Godts, om hem te louen ende
groot te maken, van wegen der sonderlinge genaden die sy van hem ontfanghen
heeft, vanden tijt des verbonts met Abraham gemaect. Derhaluen nae dat hy de
selue in't corte ende ordentlijck verhaelt heeft, soo besluyt hy, Datmen van
alles goets, der onverdiende beloftenisse behoort danck te vveten, ende het
selue met een ghetrouvve ende onderdanighe diensticheyt aenveerden.
| |
| |
1. AL die bewoont den schoot der
eerden,
Looft God den Heer seer hoogh' van weerden:
Roept synen naem ootmoedich aen,
End' geeft den Heydens te verstaen,
Hoe groot sy het ghewelt end' cracht
Der wonderwercken syner macht.
2. * Singt end' verheugt v inden Heere,
Singt hem lofsanghen, gheeft hem eere:
Vertelt zijn menich wonderwerck.
3. Roemt in zijn heyl'ghen naem end' sterck:
Ghy alle die godtsalich zijt,
O herte sy te recht verblijdt.
4. * Soeckt God den Heer end' zijn macht hooge,
Sijn aensicht soeckt, dat hy vertooghe,
Het licht zijns aenghesichts seer claer.
5. Ghedenckt zijn wercken wonderbaer,
De groote daden zijns verbondts,
End' de gherichten synes mondts.
6. * Ghy saet van Abraham gheboren,
Ghy kind'ren Jacobs uytvercoren,
7. Weet dat den alderhoogsten Godt,
Wiens macht, ghericht', end' sterck gebodt
| |
| |
Streckt ouer den aertbodem heel,
Is onse Godt, ons' eru' end' deel.
8. * Want hy doch altoos blijft indachtich
Van zijn verbondt, vast end' warachtich:
End' van t'woordt dat hy heeft volbracht,
Tot in het duysenste gheslacht.
9. T'verbondt dat hy met Abraham,
Ghemaeckt heeft end' met synen stamm'.
* Het selfde dat hy hier te voren,
Heeft Isaac met eedt besworen:
10. Daer nae met Jacob synen knecht,
Heeft hy't ghesticht tot eewich recht:
Godt heeft met Israel ghepleecht
Een eew'ghen bondt gantz onbeweegt.
11. * Hy sprack: Ick wil dijns saets ghedencken,
End' dy het lant van Can'an schencken,
Tot dynen erfdeel ende lot:
Dies salt du hebben vry ghenot.
12. Alsnoch was seer kleyn haer ghetal,
End' waren vremdelinghen all'.
13. * Van volck tot volck met kleyn vermoghen,
Van d'een in d'ander rijck sy toghen:
14. Doch Godt de Heer ghedoogde niet
Dat yemant hun mocht doen verdriet.
Om heurent wil, die waren swack,
Straft' hy de Coninghen, end' sprack:
15. * Raeckt mijn ghesalfden niet in't quade,
Doet mijn Propheten gheene schade:
16. Hy riep in't landt den honghers noot,
End' brack het steunsel van het broot.
17. Doch sondt voor uyt een man ghetrouw,
Die sijn volck spys' bereyden souw.
* Te weten Joseph, die t'onrechte,
| |
| |
Vercochtet werdd' tot eenen
knechte,
18. Men sloot hem inde boeyen vast,
Hy lydd' ind' ysers swaren last,
19. Tot opden tijdt van Godt ghesteldt,
End' in zijn eewich woort vermelt.
* Des Heeren woort met swaer' aenstryden,
Beproefde zijn ghemoet door lyden.
20. Doe sondt de Coninck om hem saen,
End' liet hem uyt den stock ontslaen:
Een heerscher ouer volcken groot
Ghinck hem verlossen uyt den noot.
21. * Hy maeckt' hem Heer van een arm slaue
Ouer zijn hoff, end' alle sijn haue.
22. End' woud' dat onder sijn ghewelt,
Sijn vorsten souden zijn ghestelt,
End' d'oudtste raetsluy'n van sijn staet
By hem gaen souden halen raet.
23. * Doe quam Israel met sijn sonen,
In't vet landt van Egypten wonen:
End' Jacob werdd' in Cham een gast,
24. Daer Godt zijn volck groot maeckte vast,
End' lietse wassen in't ghetal,
Veel' meer dan haer verdruckers al.
25. * End' diese plaghen te beminnen,
Hy keerd' hun haer hert' ende sinnen,
Soo dat sy sijn volck boosen haet
Toedroeghen: end' door valschen raet,
Des Heeren dienaers met verdriet,
Te brenghen poogden, heel te niet.
26. * Hy heeft zijn knecht Mosen ghesonden
End' A'ron med' ter seluer stonden,
Verkoren tot dat ampt van Godt,
27. Die trouw'lijck volgden zijn ghebodt,
Mits doende teeckens allerhandt,
| |
[Folio Svijr]
[fol. Svijr]
| |
End' wonderwercken in Chams
landt.
28. * Hy sondt hun diepe duysternissen:
Dats' alle claerheyt moesten missen:
Sijn knechten waren niet rebel,
Maer vollenbrachten zijn bevel:
29. Hy keerdd' haer water in bloedt roodt,
End' bracht al haren visch ter doodt.
30. * T'landt wrimmelde van vorschen hoopen
End' padden, die vol stanckx bekroopen
Der Coninghen slaepkamers al.
31. Hy sprack: daer quam met groot ghetal,
Een vlieghen swerm, soo dicht als sandt.
End' vuyl ghewormt' op t'gantse landt.
32. * Hy heeft voor reghen ne'er doen dalen
Vyer, haghel ende blixem stralen:
33. De wijnstock end' vygh'boom gheveldt,
End' all' t'gheboomte met gheweldt.
34. Hy sprack: daer quamen ouer al,
Sprinckhanen fel sonder ghetal:
35. * Die stonden op, all' t'gras end'
vruchten:
Gheen landt en kond' die plaghe vluchten.
36. De eerst' gheboor'nen bracht hy om,
End' sloeg ter ne'er haer schoonste blom':
37. Hy bracht zijn volck met voller handt,
Van goudt end' siluer, uyt het landt.
* End' onder allen haren stamme,
En was niet een sieck, kreup'l oft lamme.
38. D'Egypenaers waren verblijdt,
Dat sy slechts haerder werdden quijt:
Want Godt het hadde soo gheschickt,
Dat sy al waren seer verschrickt.
39. * Hy heeft daer nae tot hare decken,
Een wolck' by daghe willen strecken
| |
[Folio Svijv]
[fol. Svijv]
| |
By nacht doen schynen eenen
brandt,
Die lichted' ouer t'gantsche landt:
40. End' als sy't slechs hebben begheirt,
Heeft Godt hun quaeckelen bescheirt.
* Sy hebben Hemels broot ghegeten
41. Tot haren dranck heeft hy ghespleten
Een klippe, daer uyt water soet
Ghevloten is in ouervloedt.
42. Hy dacht' op zijn woort toeghesegt,
Abraham synen trouwen knecht.
43. * Dies voerde hy zijn volck met vreugde,
Sijn uytvercoren hy verheugde.
44. End' gaf hun lofsanck inden mondt,
Mits hy hun schanck tot eyghen grondt
Het landt van vele Heydens stout,
End' ackers van vremdt volck ghebouw't.
45. * Op dats' aen hare syde souden
Sijn rechten altijts onderhouden,
End' zijn ghehoorsaem syner Wet,
Die hy hun eenmael hadd' ghesett.
Dies zy hem prijs, loff ende danck,
Looft Godt den Heer met v ghesanck.
|
|
Auteursrechtelijk beschermd