| |
De Lxv. Psalm.
Dauid looft Godt beyde van weghen der gheestelijcke ghenaden die
hy syner ghemeynten doet in Christo, ende der tijdtlijcke ende sichtbaerlijcke,
welcke hy int ghemeyne allen menschen maer in sonderheyt synen volcke
mededeylt.
1. Den Oppersangmeester, Een Psalm Dauids.
2. MEn wacht all' stil om te verhalen,
Gheloften salmen dy betalen
3. End' om dat du hoorst de ghebeden
Alsmen dy recht roept aen,
| |
[Folio Liijr]
[fol. Liijr]
| |
werelt heel sal tot dy treden,
End' voor dy komen staen.
4. * Allerley sonden end' misdaden,
Maer du salt my mits dijn ghenaden,
5. Wel hem die du hebst uytvercoren
End' naest by dy ghesett't,
Om de seer schoon woonsted' t'oorboren,
Dijns tempels onverlett't.
* Ten vollen sullen w'ons versaden,
Met rijckdommen dijns huys,
End' vry ghenieten de weldaden,
Dijns tempels reyn end' kuys.
6. Du salt Godt met schrick'lijcken wonder,
In dijn gherechticheyt besonder,
Want du bist ons' ontsett.
* Du bist de hop' end' troost alleene,
Des eertrijcx breedt end' wijt.
Die ouer zee woondt groot end' cleene
Loopt tot dy in noots tijt.
7. Die du de berghen hebst met crachten,
Du bist omgord't met stercker machten,
End' met seer groot ghewelt.
8. * Du stilst de zee end' hare baren,
Van stormen end' onwe'er,
Het woeden oock der volck'ren scharen,
| |
[Folio Liijv]
[fol. Liijv]
| |
Kanstu flocx legghen ne'er.
9. All' die den eertbodem betreden,
Sullen met vrees' bevaen,
Dijn teeckens ende wonderheden,
Die du doest, mercken aen.
* Dijn goetheyt maeckt dat all' uytganghen
Als vanden auont zijn bevanghen,
Met blyschap vroech end' laet.
10. Heer du besoeck'st de eerd' met reghen,
Ende dauw in goeden spoet,
End' maeck'stse rijck met dynen seghen,
* Want Godts des Heeren beken lustich,
Ruysschen van water soet,
Daer door hy synen volck gherustich,
Gheeft graen in ouervloet.
11. Du maeckest natt des eertrijckx voren,
End' weyck'st haer kluyten hert:
Dies met dijn reghen schiet het coren,
Nae datt't gheseghent wert.
12. * Du kroon'st het jaer met dijn weldaden
De wolcken (die zijn dijn voetpaden,)
13. Haer reghen wordt in een woestyne,
De heuvels vol van terw' end' wyne,
Met vreugden staen begort.
14. * Oock staen bekleedt die groene weyden,
Met kudden wijt verstreckt:
End' dalen die de berghen scheyden,
Sijn met terw' ouerdeckt.
Het schijnt op't velt dat alle dinghen,
| |
[Folio Liiijr]
[fol. Liiijr]
| |
Schier lacchen, juychen ende singhen,
Haer soete liedt met vreugt.
|
|