Het boeck der psalmen Davids

De Lxiiij. Psalm.

Dauid aenroepende Godt om hulpe ende troost, beclaecht sick van syner vyanden ouerdaet, ten laetsten sterckende sick seluen inden ghelooue, voorsegt het verderuen der god'loosen van Godts vveghen, ende de vrede der godtsalighen.

1. Den Oppersangmeester, Een Psalm Dauids.

2. UErhoor o Godt mijn droeuich claghen,
Als mijn hert' innich tot dy schreyt.
Behoed' m'end gheef my vry gheleyd',
Dat my mijn vyanden niet plaghen,

Noch doen vertzaghen.

3. * Verberg' my Heer voor t'boos' raetpleghen

[fol. Lijr]

 

Der goddeloosen onverschaemt

 

End' voor den bondt die wort gheraemt,

 

Van t'boose volck dat tot quaey weghen,

 

Steed's is gheneghen:

 

4. * Sy hebben hare tongh' gheslepen,

 

Als een scherp sweert oft harde bijl,

 

End' schieten in steed' van een pijl,

 

Met woorden bitter vol doots nepen

 

End' boose grepen.

 

5. * Om vrome lieden, int verborghen,

 

Te moghen schieten tot in't hert:

 

End' brenghens' in een bitter smert,

 

Seer snellijck sonder yet te sorghen,

 

Als syse worghen.

 

6. * Men siet dat sy malcander stercken

 

In haer voornemen schalck end' boos

 

Sy berghen hare stricken loos,

 

End' spreken: laet ons listich wercken,

 

Wie sal het mercken?

 

(1) ** **

 

7. * Sy ondersoecken ende spueren,

 

Bedroch end' list: al wat een man,

 

In s'herten grondt versieren kan,

 

Dat gaen zy neerstichlijck besueren,

 

Om te volvueren.

 

8. * Maer Godt sal oock wel snel afschieten,

 

Syn' pijl, die hun wacht op den dinst,

 

Als zijt bedencken alderminst,

 

Sal hy haer plaghen met verdrieten

 

Hun op't hooft ghieten.

 

9. * Haer eyghen tongh' sal dootlijck sneuen,

 

Tot haer selfs uyterste verderf,

 

Diet aensien, sullen menichwerf

 

Verwondert zijn, ende haer met beuen

 

Inde vlucht gheuen.

[fol. Lijv]

 

10. * Ja alle menschen op der eerden

 

Sullent', verschrickt zijnd' end' bevreest,

 

Begrypen stracx in haren gheest,

 

End' voor een Godts ghericht aenveerden

 

In grooter weerden.

 

11. * Dies sal de vrom' in Godt den Heere

 

Van herten groot'lijcx zijn verblijt,

 

End' op hem hopen alle tijdt,

 

Die oprecht zijn: ja lancx zoo meere,

 

Haer roemen seere.