Het boeck der psalmen Davids

De xxij. Psalm.

Dauid als een voorbeeldt Christi verhaelt syne uyterste benautheyt ende verdruckinghe, vanden welcken hy God aenroepende verhoort wort, leerende dat dessel-

[fol. Div]

uen Prophetische ampt, Priesterdom ende eewighe allommestreckende Coninckrijck, der gantsche ghemeynte is toecomende.

1. Den oppersangmeester (te singhen) ten onbreken vanden dageraet. Een Psalm Dauids.

2. MIjn Godt mijn Godt waerom verlaetstu my,
End' van mijn hulp soo verr' versteeckstu dy,
End' mijn gehuyl, laetst troosteloos voorby

Gaen sonder achten?

3. Den gantschen dach roep ic met aller machten:
Maer du mijn God en hoorst niet myne clachten.
Ic houd' niet af van schreyen alle nachten

End' swyg' doch niet.

[fol. Dijr]

 

4. * Du bist nochtans door s'werelts gants gebiet

 

De heyl'ge Godt: Du bist het lof end' liedt

 

Van Israel, in alle sijn verdriet:

 

Sijn roem end' eere.

 

5. Oock hebben wel ons' ouders voortijts meere

 

Op dy vertrouwt in haere smert' end' seere,

 

Du hebts' altoos ontsett end' bevrijt Heere

 

Wt allen noot.

 

6. * All' haer gheschrey rees op in dynen schoot

 

Du stondts' oock by, in alle wederstoot:

 

Sy hoopten vry, end' werden noyt schaemroot

 

In haer ghebeden.

 

7. Maer ic ben slechts een eerdtworm hier beneden,

 

End' gheene man, van allen mensch' vertreden:

 

Soo dat het volck sijn spot end' tafelreden

 

Met my vast houdt.

 

(1) ** **

 

8. * Elck een die my in desen staet aenschout,

 

Spott ende schimpt: ick word' van elck besnowt

 

Elc maeckt m'een lipp', end' schudt den kop, wel stout,

 

Om my te plaghen.

 

9. Daer is de man die nachten ende daghen

 

Hem tot God keerdd': Dat God nu hoor' sijn clagen

 

End' maeck' hem loss, heeft hy aen hem behagen,

 

Dus spreken sy.

 

10. * Doch niettemin o Heer du trockest, my

 

Wt s'moeders buyck: die werd' een moeder bly

 

Van aen de borst hebstu my altoos vry

 

Goey hop' ghegheuen.

 

11. Doe ick eerst quam in dit ellendich leuen,

 

Heeft my dijn handt uyt der baermoey'r geheuen

 

Van s'moeders buyck bistu mijn Godt gebleuen

 

Tot noch ter tijdt.

[fol. Dijv]

 

12. * Vervremd dy Heer van my dan niet so wijt

 

Want ancxt end' druck biedt my seer herden strijt,

 

End' ick weet gheen die my helpt oft bevrijt:

 

Oft troost kan bringhen.

 

13. Want stieren fel my rontom hart bespringhen,

 

Stieren ghemest van Basan niet om dwinghen:

 

Vallen my toe end' sijn om my t'omringhen

 

By een vergeirt.

 

14. * S'hebben haer keel op my wijt uytgespeirt

 

Ghelijc een leew die grimmich brult end' beirt,

 

End' synen roof daer hy hem met gheneirt

 

Verscheurt om t'eten.

 

15. Ick dryue wech als t'water wech ghesmeten,

 

Tghebeent' is my gheheel van een ghereten,

 

Ghelijck een was ghesmolten end' ghesleten

 

Is mijn hert' kleen.

 

(2.) PAVSE.

 

16. * Mijn sap verdort als een ghebacken steen

 

Keel, raeck end' tong' het klijft schier al aen een,

 

Dijn torn' heeft my tot stof als een dootsbeen

 

By nae verslonden.

 

17. Ick ben omringt van quade dulle honden:

 

Der boosen schaer die om my rontom stonden,

 

Hebben my wreedt hant ende voet met wonden

 

Deerlijck doorboort.

 

18. * All' mijn gebeent' is jammerlijck ghemoort

 

So datmens' al kan tellen aen haer oort,

 

Sy sien my aen end' spreken menich woort,

 

My ter oneeren.

 

19. Noch deylen sy vast onder hun mijn cleeren

 

Sy werpen t'lot om mijn leedt te vermeeren,

 

Op mynen rock, end' draghen haer als heeren

 

Van al het myn.

 

20. * Maer du o Heer wil niet verr' van my sijn

 

Du bist mijn cracht: in deser smert' end' pijn

[fol. Diijr]

 

Tot myner hulp' wil comen ten voorschijn

 

In aller haesten.

 

21. Wil myne siel van s'weerts ghevaer ontlasten,

 

End' myn' eensaem' uyt handen van des' gasten

 

Die met ghewelt als honden my aentasten

 

End' doen groodt leedt.

 

22. * Van s'leeuwen muyl tot mijn verderf gereet

 

Verlos my doch end' vanden hoornen wreet,

 

Des eenhorns fel gheef my heer goet bescheedt

 

Om my te vryen.

 

23. Soo salick Heer vrymoedich t'allen tyen

 

Dijn heyl'gen naem voor myne broeders lyen

 

End' onder t'volck dijn lof ghebenedyen

 

Int openbaer.

 

(3.) * * *

 

24. * Ghy die God vreest, seght hem lof al te gaer

 

Roemt end' eert God ghy Jacobs heyl'ge schaer

 

Israels stamm' vreest hem, want hy voorwaer

 

V sal beschermen:

 

25. Want hy noyt heeft veracht den noot der ermen

 

Noch sick verbergt om haerder niet t' ontfermen:

 

Maer hy aenhoort haer suchten ende kermen

 

End' neemt het aen.

 

26. * Van dy o Heer sal myne roem ontstaen,

 

Voor scharen volcks sal ic dijns doen vermaen,

 

Voor t'heylich volck mijn g'loften nu voortaen

 

Wil ick volstaden.

 

27. Het schamel volc sal sick met spys' versaden,

 

End' wie God soeckt sal louen sijn weldaden

 

V hert' verblijdt sal leuen sonder schaden

 

In eeuw'ghe jeught.

 

28. * Des aertrijcx eynd' sal mercken sulcke deucht

 

End' keeren sick tot God met geest verheugt

 

End' all' het volck ter werelt sal met vreugt

 

Ten voetval comen.

[fol. Diijv]

 

29. Dan sullen sy doch hebben recht vernomen

 

Dat God alleen het rijck hoort toe te comen,

 

Op dat hy heersch' op boosen ende vromen

 

In s'weerelts dal.

 

30. * De vette mensch', sal sijn in dit ghetal,

 

De mag'ren med' end' sullen t'samen al

 

Haer eten satt, end' doen Godt den voetval,

 

Ja die schier steruen.

 

31. Haer saet naer hun sal die ghenaed' verweruen

 

Dat sy den Heer recht dienen: end' beeruen

 

Den naem sijns volcks: haer stam' sal niet verderuen

 

In eewicheydt.

 

32. * Maer sullen steed's sijn' trouw' oprechticheyt,

 

Haeren gheslacht verconden met bescheyt:

 

Want hy de selfu' int werck aen my gheleyt,

 

Heeft menig weruen.