Het boeck der psalmen Davids

De xxiij. Psalm.

Dauid bekennende God tot synen herder, ende sick seluen voor een schaep Gods, roemt desseluen weldaden, ende sterckt sick inden ghelooue voor den toecomenden tijdt.

1. Psalm-liedt Dauids.

GOd is voorwaer mijn herder wel ghetrouwe,
Dies vrees' ick niet dat m'eenich noot be-

[fol. Diiijr]

 

nouwe:

 

2. Hy leghert my op schoon' begraesde weyden

 

End' sal my voort aen't stille water leyden

 

3. Om sijns naems wil sal hy mijn siel versaden

 

End' voeren my op syne rechte paden.

 

4. * Al waer ick schoon int doncker dal gheresen,

 

Van t'scheem des doots: ick soud' in gheen ancxt wesen,

 

Want du by my bist t'allen ooghenblicken

 

Dijn roed' end' staf sijn doch die my verquicken.

 

5. Du salt den disch my wel bereyt voorstellen

 

Onder t'gesicht' der genen die my quellen.

 

6. * Seer goede salf' is my lancks t'hooft ghevloten,

 

Du hebst mijn croes vol soeten drancks gegoten.

 

7. Het gae soo't wil: My sal altijts aenkleuen

 

Genaed' end' gunst, so lang' als ick sal leuen:

 

End' t'lustich huys des Heeren hoogh ghepresen

 

Sal eewelijck mijn vaste woonstadt wesen.