Het boeck der psalmen Davids

De neghende Psalm.

David danct God over Goliaths doot ende de nederlage der Philisteen. Hy roemt syne majesteyt, ampt ende wercken, vermanende de godsalige tot synen lof: daerna verhaelt het ghebet dat doe ter tijt de Godsalighe voor haere behoudenisse ende voor de nederlage der vyanden gedaen hebben.

1. Den oppersangmeester ouer de doodt des (stryders) die tusschen beyden (de legers was). Een Psalm Dauids.

2. UAn ganscher herten ende cracht
Wil ick hooch prysen dyne macht,
O Heer ick wil tot

[fol. Bijr]

 

allen stonden

 

Dijn wonder wercken vry verconden.

 

3. * All' myne vreucht met herten bly

 

Stell' ick alleen o Heer op dy:

 

End' dynen naem voor alle dinghen

 

O hoogste Godt wil ick lofsinghen.

 

4. * Midts dat mijn vyanden seer fel

 

Sijn nu te rug' ghekeert wel snel,

 

So haest dijn aensicht was verschenen

 

So vielens' omm' ia sy verdwenen:

 

5. * Want mijn saeck hebstu gae' geslaen

 

End' mijn recht trouw'lijck voorghestaen,

 

Du bist op dynen richtstoel weerdich

 

Gheseten rechter seer rechtveerdich.

 

6. * Du hebst ghestraft der heydens pracht

 

End' goddeloosen omm' ghebracht,

 

Du hebst in eewicheyt te samen

 

Verdelgt end' uytgheroeyt haer namen.

 

(1.) ** **

 

7. * Is het verwoesten nu voldaen?

 

Sijn onse steden gants vergaen?

 

Seggh' vyandt: Sijns' al ne'er ghesmeten,

 

Is haer' gheheugniss' heel vergheten?

 

8. * Neen, Neen: de HEER sal eewelijck

 

Vry sitten in zijn coninckrijck,

 

End' sal daer synen stoel oprichten

 

Om alle saecken recht te slichten:

 

9. * Hy sal de gantsche wereldt breedt

 

Oordeelen met recht en' bescheet

 

End' ouer volcken t'alle weghen

 

Seer billijcke regering' pleghen.

 

10. * De Heer God sal een toevlucht sijn

[fol. Bijv]

 

Den armen die lijdt druck end' pijn

 

Een toevlucht in bequame tyden

 

Wanneer hy steeckt in zware lyden.

 

11. * Dies die dy kennen, sullen vry

 

Haer hope gronden vast op dy:

 

Want wie dy soeckt, Heer, met volherden

 

Sal van dy niet verlaten werden.

 

(2.) PAVSE.

 

12. * Lof singhet God die eewich leeft

 

End' in Syon sijn wooningh' heeft.

 

Gaet onder volcken ende scharen

 

Sijn wonderdaden openbaren.

 

13. * Want hy der armen bloet hoog' acht

 

End' houdt het diep in sijn ghedacht,

 

Ja kan het schreyen niet vergheten,

 

Der menschen onder t'cruys gheseten.

 

14. * Ontferm dy mijns Heer end' behert'

 

Mijn lyden ende zware smert',

 

Daer med' mijn haters my verdrucken

 

End' wil my uyt der doots poort rucken.

 

15. * Op dat ick dijn lof allemael

 

In Syons poorten vry verhael',

 

End' juychen mach end' my verblyden

 

Om dijn verlossing' in mijn lyden.

 

16. * De heydens sijn in hare gracht

 

Die sy my groeuen self versmacht,

 

Haer voeten sijn int net verwerret

 

Dat sy my hadden uyt ghesperret.

 

(3.) * * *

 

17. * Daerom wordt God de Heer bekendt

 

Dat hy dit oordeel heeft volendt

 

Als dat de boose (wilt het merken)

 

Verstrickt blijft in sijn eyghen wercken.

 

18. * De goddeloosen sullen snel

 

Te rugghe keeren inde hel,

[fol. Biijr]

 

Met al dit volck stout end' vermeten

 

Die Gods des Heeren gantz vergeten.

 

19. * Maer God en kan des armen mans

 

Doch niet vergeten gaer end' gants:

 

Noch der bedruckten hop' lanckmoedich

 

En sal niet eewich sijn wanspoedich.

 

20. * Stae op dan Heer thoon dijn ghewelt,

 

Dat een swack mensch' niet houd' het velt:

 

Maer laet de volcken haer vertooghen

 

In het ghericht voor dynen ooghen.

 

21. * Jaeg' hun een schroom end' schricken aen,

 

Op dat sy leeren recht verstaen,

 

Dat sy niets sijn, hoe sy't oock wenden,

 

Dan swacke menschen vol ellenden.