Nochtans een christen

[p. 153]

De zusters

Zie hoe ze dezelfde mooglijkheden
onderscheiden uiten en verstaan,
zo als zag men gisteren en heden
door twee eendre kamers gaan.

Elk meent de ander in het spoor te houden,
maar is zelf zo moe en zonder kracht,
want met eigen bloed slechts worden de oude
wonden van elkaar verzacht,

als ze, licht gearmd, proberen beiden,
wandlend door de dagelijkse wijk,
zich geleid te voelen en te leiden:
ach, ze lopen immers ongelijk.

(Rilke)