Nochtans een christen

[p. 127]

Phoenix

Zeg het niemand, slechts de wijze
die 't wel stilhoudt voor de mensen,
hoe 'k het levende wil prijzen
dat de vuurdood zich durft wensen.

In de liefdesnacht vol koelte,
waar nieuw leven telkens aanbreekt,
overvalt je 't vreemd gevoel te
zweven bij de kaars die je aansteekt.

Eerst in schemering bevangen
gaat diep in je een drift ontwaken
en ontvouwt zich het verlangen
toch een hoger doel te raken.

Ieder vergezicht herken je,
maar al keer je uit 't verste land,
't licht blijft lokken, eensklaps ben je,
vlinder, in de vlam verbrand.

En zolang dit ‘sterf en word’
jou niet is gegeven,
schiet je jammerlijk te kort
in het zware leven.

(Goethe)