Nochtans een christen

[p. 94]

Imago II

Hij nam de sigaar uit zijn mond
en boerde even eer hij ging praten,
hij lachte en zei:
kijk maar eens goed dan zie je
dat het allemaal schijn is!

En huilend van opluchting
zag ik de gevels als loze dékors:
niets erachter, de paarden
mechaniekjes, de vlammen
koud vuur, want gladde jongens
stonden een film te maken in het zwart
waarin ik voer met mijn vader,
omdat ik bang was als een dief
over twee meisjes
met wie het heel misschien
wel eens mis had kunnen zijn.

Ik lag wakker en lachte ook
en even vroeg ik mij af
of hij het werkelijk zelf kon zijn
die afdaalde in mijn droom
solidair als nooit tevoren.