Nochtans een christen

[p. 93]

Imago I

Varende met mijn vader
over zwart water
dat rimpelde en spiegelde
van ver lantarenlicht -

varende met de predikant
die toen al gestorven was,
maar een bedrieglijk zacht klotsen
bracht toch de boot in de tijd -

geen woorden, enkel de angst
dat ergens aan een oever
twee pakhuizen zouden branden
die ik niet blussen kon -

en reeds begon rood
een schijnsel achter ruitjes
die rinkelend moesten springen:
mijn vader wist het ook.

Varende met hem
schreeuwde ik om adem toen de vlammen
uitsloegen en de kleine paarden
zich naar buiten wrongen:
zwart spartelden zij in de gloed,
maar aan strengen gebonden
moesten zij gillend sterven -

stierf ik mee
in mijn liezen?