Nochtans een christen

[p. 78]

Hygiene

Het lijkt mij waar
dat het licht
bestaat bij de gratie
van het donker.

Het is waarschijnlijk
dat vrede
een evenwicht is
tussen twee agressies.

Het kan best zijn
dat de vrijheid
in gebondenheid
wordt beleefd.

Het zou kunnen zijn
dat ekonomische rechtvaardigheid
de mens nog niet
tot een beter wezen maakt.

En natuurlijk weet ik ook wel
dat arbeiders
geen nobeler knapen zijn
dan wallstreet-
of elsevier-poenen.

Een verkalkte hegel
knikkebolt in de hemel

[p. 79]

 

dat er weer een slachtoffer is geboekt

 

van zijn eenheid der tegendelen

 

dat er weer iemand erkent

 

dat ‘das Ganze’

 

het ware is.

 

 

 

Maar ik blijf zo eenzijdig

 

het licht te prefereren

 

de vrede te beminnen

 

de vrijheid na te streven

 

de progressieve belastingen

 

toe te juichen

 

en - wezenlijk -

 

meer van arbeiders te houden

 

dan van de al of niet aristokratische

 

patjepeeërs

 

ook al ruik ik de rankune

 

ook al zijn we niet gek.

 

 

 

Men kan van middelbare leeftijd zijn

 

en de nodige mislukkingen

 

hebben geregistreerd

 

men kan glimlachen om idealen

 

de pest hebben aan het pathos

 

en toch blijft het nodig

 

het blijft godverdomme nodig

 

waakzaam te zijn

 

en vroom:

 

het koninkrijk gods is binnen ulieden

 

en het is bovendien

 

een kwestie van hygiene.