Nochtans een christen

[p. 56]

In hemelsnaam

De wind waait loodrecht door de zinnen
die, ingedompeld nog in brij,
zich afscheiden zodra ik mij
verhef om eraan te beginnen,

zonder te weten wat te winnen,
maar ik doe het nog niet, want zij
die ik ook slapend moet beminnen
ligt er te loom en geurend bij.

Gevangen ben ik in die vlezen
verbondenheid, maar aan het raam
roept, loodrecht op het woord, de wind

en rukt mij weg tot wat ik vind
voor wie kan lezen staat te lezen
in wat ik noem in hemelsnaam.