Nochtans een christen

[p. 39]

Oud
1947-'57

[p. 41]

Ik

Omdat ik nu zo lang ben rondgegaan,
omdat ik voor de spiegel heb gestaan -

omdat ik bij mijn vader heb gewaakt
totdat hij in een nanacht overleed -

omdat ik haar van wie ik eenmaal zong
tot moeder van mijn kindren heb gemaakt -

omdat ik nooit zal weten wat mij dwong
te zijn het wezen dat dit alles deed -

omdat ik nooit zal weten hoe ik heet
(want wat men namen noemt zijn niets dan kooien
waarin men met de vogel ook het lied
te vangen waant) -

omdat een god mij niet

kan redden van de chaos die ik draag
in slaap en wakker zijn -

omdat ik vraag

naar wat neutronen en protonen bindt,
naar wat er aan de hemel hangt te flonkren,
naar wat er in mijn nieren ligt te kronklen,
en in het gras wil buitlen met mijn kind,
dat schatert als het mij tracht om te gooien

[p. 42]

 

of vieze woordjes van mij ovemeemt -

 

 

 

omdat ik alles wat naar pose zweemt

 

veracht, en toch alleen maar kan poseren

 

(want vorm is pose en het ik is vorm,

 

zo goed als duif, gazelle, regenworm

 

zich in waarneembaarheid manifesteren) -

 

 

 

omdat ook als ik niet zou willen zijn

 

ik toch niet meer kan uitwissen dat mijn

 

krachtveld zich slingerde door andre velden -

 

 

 

omdat ik nooit geworden ben wat mij

 

het bloed, het hart, de hersenschors voorspelden,

 

spreekt slechts één ding mij vrij -

 

 

 

als ik, na nors te hebben doodgezwegen

 

wat soms gezegd wou worden, toch bezwijk,

 

en weer met woorden tracht te overwegen

 

of ik meer lijk dan ben, meer ben dan lijk.