Nochtans een christen

[p. 43]

Confessio mystica

Hoe zal ik van u spreken waar zovelen
reeds meenden dat zij, met of zonder schuld,
wel met uw schijngestalten mochten spelen
al bleef dan ook uw wezen hen verhuld?

Ik weet te goed, nog eer ik ben begonnen
mijn mond te openen, hoe uw bestaan,
zodra het met mijn woorden wordt omsponnen,
zich oplost en opnieuw heeft afgedaan.

En pas wanneer ik ook in eigen wezen
zowel uw schijn als werklijkheid ontken,
ontvlamt het licht waarin ik iets kan lezen
dat zich misschien laat duiden als: Ik ben.