die tale op die later Afrikaanse Boesmanstories was eienaardig. In die meeste oorspronklike Boesmanstories verskyn gedurig liedjies en gediggies wat een of ander van die diere opsê. Nou, toe die Boesmantaal self aan uitsterwe was, het die vertellers die stories in hulle eienaardige Afrikaans oorgesit. Van die diertaalliedjies en -gediggies het sommige nog bly bestaan selfs nadat die vertellers die betekenis verloor het. Mettertyd het hulle 'n mengelmoes van Boesmans en Afrikaans geword, heeltemal sonder betekenis. Die klank was die vername ding, die betekenis 'n ondergeskikte saak. Daaruit het die latere “Dwaalstorie” ongetwyfeld ontstaan. Sommige van die stories is net 'n aaneenskakeling van woorde met 'n dowwe skaduwee van betekenis. In ander weer was die betekenis duideliker. En hierdie laaste soort herinner 'n mens baie aan die vroegste Europese kinderliedjies en -gediggies, wat deur die eeue geleef het; ook net woorde en rympies, met 'n baie duistere betekenis.
Die Boesmans se “Dwaalstories” het altyd vir Afrikaanse kinders 'n groot aantreklikheid besit. Die skrywer ken een Afrikaanse familie Grobler wat 'n ou Boesman, outa Flip, in diens had. Al die kinders het min of meer onder sy toesig grootgeword. Hy was 'n fameuse storieverteller. Die “Wolf en Jakkals”-sage het hy van A tot Z geken, en dwaalstories sonder einde. Die kinders het altyd 'n dwaalstorie gekies wanneer die keuse aan hulle oorgelaat was, en vandag kan hulle nog 'n menigte opsê, woord vir woord, en outa Flip is al dertig jaar in sy graf! Sommige van die sogenaamde stories is op suiwer rym. Dit is natuurlik enkel aan blanke invloed toe te skrywe. Die oorspronklike Boesmans het niks van rym geweet nie. Ander weer bevat soveel betekenis dat dit duidelik is dat die aaneenskakeling van woorde oorspronklik 'n werklike storie was.
Die skrywer self het jare lank 'n ou Boesman, outa Hendrik, geken. Hy was oor die honderd jaar toe hy enige jare gelede oorlede is. Erich Mayer het 'n skildery van die ou gemaak kort voor sy dood. Die tekening verskyn teenoor die titelblad (p. 1286 - Red.) Ou Hendrik kon ook 'n reeks dwaalstories opsê, wat vir die
Ou Hendrik, die swerwende Boesman wat af en toe op Rietfontein uitgeslaan het. Volgens Marais het hy die Dwaalstories in hul oorspronklike vorm van hom gehoor.
skrywer interessant was omdat daarin altyd veel meer waarde aan die betekenis geheg was as in bo-aangehaalde Grobler-tipe. Al die stories het ten minste die suggestie bevat van 'n reeks verhaalagtige gebeurtenisse - net só 'n suggestie as wat nodig is om die lewendige verbeelding van 'n kind kragtig te roer. Iemand wat belang stel in die sielkunde van die kind, sal gou besef waar die aantrekkingskrag van die storie sit.
Ek wil probeer om 'n paar dwaalstories van ou Hendrik weer te gee. Ongelukkig het ek nooit een van hulle woord vir woord opgeskryf nie. Ek het 'n paar neergeskryf onmiddellik ná die vertel. Ek erken tot my spyt dat daar baie verlore is. Die eienaardige Afrikaans-Boesman-woorde en -uitdrukkings is my meestal
Auteursrechtelijk beschermd