Versamelde werke

[p. 1038]

Die Swarte Dood
Na die Duits van Hermann Lingg

Sidder Aarde! Ek is die pes,
ek kom na alle lande,
van suid na noord, van oos na wes;
my blik is vuur met koors geves
en ys val van my hande.

Dal in en uit, berg op en af,
ek maai gestadig vroeg en laat
die wêreld met my wandelstaf;
ek delf voor elk huis 'n graf
ek skenk elk' gas 'n doodsgewaad.
Dit help jou nie hoe vlug jy stoot,
my ros ontsnap geen muiter.
Ek is die snelle Swarte Dood,
ek agterhaal die snelste boot,
en ook die snelste ruiter.

Die koopman met sy gierig' oog
Vergaar my met sy ware;
hy hoed sy huis met skild en boog,
- ek styg vanuit sy skat omhoog
en strek hom op die bare.

Wie ek vas in die oë kyk,
vir hom is daar geen son meer.
Aan wie ek brood en beker reik
sy avondmaal is stof en slyk
- so keer sy glorie tot die bron weer.

In Ooste sterf die grote Kahn,
en krygslui sonder wonde;
sterf negervors en Musselman;
en snags in sneeuwit Ispahan
huil krenggemeste honde.
Bisantium was 'n skone stad,
Venesië skoner in die bare;

[p. 1039]

 

paleis en dom lê leeg en mat,

 

van alle werskaf moeg en sat

 

in slaap versink die skare.

 

 

 

Op Noorlands verste branderklip

 

naby die laaste rede

 

werp ek 'n uitgestorwe skip.

 

Geeneen kan daar my vuis ontglip

 

- Vergeefs hul angsgebede.

 

 

 

Die lyke lê langs grag en meer,

 

by puin van spar en stene;

 

geen tonge tel die ure meer.

 

- Na jare kom daar mense weer

 

en vind slegs bene, bene.