Versamelde werke

‘Waar Tebes in die Stil Woestyn’

Daar sou ek vrede weer besef
waar Tebes in die stil woestyn
sy magtig' rotswerk hoog verhef
en Mara in die sand verdwyn;

waar smôrens van die hoogste krans
die berghaan draaiend opwaarts spoed
om uit die gloeiend' hemeltrans
met groot geroep die son te groet;

waar treurig nog die wolfgehuil
weerklankend in die klowe dwaal,
en grootwild om die syferkuil
soos skadu's in 'n stofwolk maal;

en huiswaarts brommend sluip die tier,
sy donker moordplek pas verlaat,
wanneer die eerste grou lumier
met slepend' mis die veld beslaat.
O Land van al ons liefde, daar
sou ek aanbiddend weer
die kloppe van u hart gewaar,
u moederlike skoonheid eer.

[p. 1018]

 

Sou ek een guns nog hier verdien,

 

- nog een gebed omhoog verhoord -

 

geen mensepraal sou ek wou sien,

 

die glorie van geen vreemde oord.

 

My bede sou net dit verkry: -

 

Laat weer U eensaamheid my daar

 

vir laas met roerend' mag berei

 

U groter stilte te aanvaar.

 

 

 

Laat uitlok deur geen suil of steen

 

'n enkel sug of woord van haat;

 

met al U vrede om my heen

 

sal nagt'liks uit die hemelstraat

 

sag neerskyn op my laaste huis

 

die vonkelend' sterrebeeld van U kruis.

 

 

 

Elk' ydel vrees sal daar verdwyn;

 

daar sou ek vrede weer besef

 

waar Tebes in die stil woestyn

 

sy magtig' rotswerk hoog verhef.