Versamelde werke

[p. 1016]

Skoppensboer

'n Druppel gal is in die soetste wyn;
'n traan is op elk' vrolik' snaar,
in elke lag 'n sug van pyn,
in elke roos 'n dowwe blaar.

Die een wat deur die nag

ons pret beloer

en laaste lag,

is Skoppensboer.

Gewis en seker is die woord:
die skatte wat ons opvergaar,
ondanks die sterkste slot en koord,
word net vir mot en roes bewaar.

Net pagters ons

van stof en dons

om oor te voer

aan Skoppensboer.

Die heerlikheid van vlees en bloed
die hare wat die sonlig vang
en weergee in 'n goue gloed;
die dagbreek op elk' sagte wang
en oë vol van sterreprag
is weerloos teen sy groter mag.
Alreeds begint die rimpel sny;
oor alles hou die wurm wag
en stof en as is al wat bly:

Want swart en droef,

die hoogste troef

oor ál wat roer,

is Skoppensboer.

Gewis is alles net 'n grap!
Ons speel in die komedie mee

[p. 1017]

 

geblinddoek met 'n lanferlap

 

wat selfs die son 'n skadu gee.

 

Wat treur ons tog?

 

Viool en fluit maak nog geluid,

 

en lank die nag wat voorlê nog.

 

Al kan ons nooit volmaaktheid raak,

 

nog blink die oog en gloei die huid

 

wat heel die winter blomtyd maak.

 

Dus onverleë

 

lag ons maar mee

 

met elke toer

 

van Skoppensboer!