| |
| |
| |
De eenvoudige Tisbe.
Wys: Que ne suis je la sourgère.
Tisbe had mi reeds de jaaren,
Kindsche jaaren, doorgebragt,
En gevoelde reeds de vonkjes,
Die het malsch en lief geslagt,
By 't ontluiken van het roosje,
Vriendlyk priklen door de leên;
Levend flonkren in schoone oogjes;
't Meisje vlug en fier doen treên.
Vonkjes, die op maagden-wangen,
Roosjes maalen, godlyk schoon,
Waar Chitera's liefde-wichtjes,
Pralen op den roozen-troon;
Vonkjes die de borst doen gloeijen,
Gloeijen, van een levend vuur;
Nectar beekjes blyde ontsluiten,
Door den invloed der natuur.
| |
| |
In dien gloeislaat, haakte Tisbe
Na een vriend, die, niet in schyn,
Maar opregt, een' lieven voeder,
Van haar kitlend vuur mogt zyn;
De onschuld praalde op hare wangen,
Tisbe was niets, niets dan min!
Welk een Jongling zou niet knielen,
Knielen voor zulk een' vriendin!
Doch, welk lot weêrvoer myn Tisbe?
Valsche Mizus trof haar hart,
Hy, hy klaagde, lieve Tisbe,
't Schuldloos Lam, zyn boezem smart.
Schuldloos, zonder agterdogt,
Schonk zy 't hartje aan dezen Minnaar,
Die slegts niets dan wellust zogt.
Zy leid hem in rozendreven;
Plukker, zegt zy: blyf my trouw,
Wyl gy een onschuldig meisje,
'k Eisch geen Eeden, maar uw harte,
't Moet zoo rein zyn als het myn,
Lieve, sprak de snoode Plukker,
Zoude ik ooit ondankbaar zyn!
| |
| |
Hy trad in het dal der weelde,
Klom ten troon van Chiteré,
Englen blydschap, goden zoetheid,
Deelde hem zyn Tisbe meê.
Maar, tot zat zyn vol gedronken,
Aan de teugjes van de min,
Dagt den snooden, helschen Mizus,
Nooit weêr aan myn' Engelin.
Wie moet niet met Tisbe weenen?
Tisbe was de eenvoudigheid,
Lieve Tisbe was onschuldig,
Daar natuur voor 't meisje pleit.
Snood bedrog in 's afgronds kolken,
Tot der menschen leed geteeld,
Gy zyt het, die lieve Tisbe,
Schoonheid, deugd en eer ontsteeld.
Waarom is de trouw verdweenen?
Waarom 't ja niet altoos ja?
Waarom offert gy, o snoodheid!
De onschuld aan uw' ongenâ?
Dat de bliksem, de eerste Minnaar,
Door zyn' blaauwen gloed verteêr',
Die een zagt, gevoelvol meisje,
Durft ontrooven van haar eer.
|
|