Kransje van letter-bloempjes, voor Neerlandsch jufferschap

Iets in ernst.

Wijze: Je le Compare avec Louis.

Een Vorst roemt op zijn hoog gezag,

Daar hij, omstuwd van Lijftrawanten,
Zich ziet gevleid aan alle kanten,

En over slaven heerschen mag.

Hij roeme vrij op 't lauwerplukken,
En is hij wreed, op 't volkverdrukken,

Al dien gloor, moet eens voor

Hooger wetten bukken.

[p. 25]

 

De dood, die rang noch staat ontziet,

 

Heeft in geen glinstrend goud behagen,

 

Geen rijkdom kan haar arm vertraagen,

 

De grootste schat weêrhoud haar niet.

 

Hoopt diamanten op malkander,

 

Wind waerelden als Alexander,

 

Wat gij wroet, wat gij doet,

 

't Is al voor een ander.

 

 

 

De levensbaan is veel te kort,

 

Vooral voor hem, die, door zijn' schatten,

 

Zich in de dwaalstrik ziet omvatten,

 

Die voor zijn' voet gespannen wordt.

 

Door overdaad en dartelheden.

 

De grootste zegen, hier beneden,

 

Is, met vreugd, 't pad der deugd

 

Moedig op te treeden.

 

 

 

Gij Landman, die den grond beploegt,

 

En ver van pragt en glanschvertooning,

 

In uw geringe boerenwooning,

 

U naar uw lot gewillig voegt!

 

Bij u mag stille deugd regeeren,

 

Niets, niets belet u om haar te eeren,

 

Pragt noch staat, nijd noch haat,

 

Tragt haar afteweeren.

[p. 26]

 

Verkies vrij, boven 't glinstrend Hof,

 

o Sterveling! de lage daken.

 

Geen kroon kan uw geluk volmaaken,

 

Haar schijnvermaak is enkel stof.

 

Doch, in de zalige Landsdouwen,

 

Waar men Natuur slegts mag beschouwen,

 

Ziet de deugd, bij de vreugd,

 

Zich een tempel bouwen.