Kransje van letter-bloempjes, voor Neerlandsch jufferschap

Het hartje van Clotilde.

Wijs: Vaar wel dan mijn Jannette.

Niets is zoo zagt, zoo teeder

Als 't hartje van Clotild;

't Is lichter dan een veder,

En wil, zoo als gij wild;

Het kent noch angst noch zorgen,
Niets houd dat hart verborgen,

Dan slegts de minnewond

Die 't hartje schond. bis.

[p. 19]

 

Dat hartje kan niet veinzen,

 

Dan als men 't liefde bied,

 

Dan tragt het aftedeinzen,

 

Dan, dan gevoelt het niet.

 

't Gevoelt wel, maar, te toonen,

 

De vonkjes die 't bewoonen.

 

Schijnt voor Clotilde een straf,

 

Dan houd het af. - bis.

 

 

 

't Is vol van medelijden;

 

't Zugt, daar de droefheid zugt,

 

En kan zich hoogst verblijden,

 

Zo dra de rampspoed vlugt;

 

Maar rept men van de liefde,

 

Schoon 't Venus guitje griefde,

 

Dan is 't voor zulk een poos,

 

Gevoeleloos. - bis.

 

 

 

't Is 't liefst waar veldelingen,

 

In 't minzaam lentegroen,

 

Volvrolijk, dansen, zingen

 

Daar kan 't zijn lust voldoen.

 

Doch, rept men van beminnen,

 

Dan kan men niets verwinnen,

 

Dan is 't voor onze reên,

 

Zoo hart als steen. - bis.

[p. 20]

 

Wanneer zult ge o Clotilde!

 

Dat veinzen staaken. Denk

 

Wat uurtjes ik verspilde,

 

Vergeefsch om u, ach schenk

 

Mij uwe min, puikschoone!

 

Dat liefde, liefde loone!

 

Toon dat uw hartje blaakt,

 

Dan is 't volmaakt.