Kransje van letter-bloempjes, voor Neerlandsch jufferschap

[p. 58]

Het brave meisje.

Wijs: Geen krans, geen krans van bloemen. Of: Il pleut, il pleut, Bergere!

Verheugd, verheugd te vreeden

Daar Keetje, werkeloos

Langs markt en straat gaat treeden,

Zit onze Mie altoos

Met lust en vlijt te werken.

Haar naarstigheid en deugd,

Doet zij, doet zij ons merken;

Zij schenkt haar ouders vreugd.

* _* *

Dan maakt, dan maakt zij jakjes,

Die als een paerel staan;

Nu weêr, garneert zij sakjes,

En toond haar kunst daar aan.

All' wat zij doet is aartig,

En wekt verwondering,

Dus is, dus is zij waardig,

De hupste jongeling.

[p. 59]

 

* _* *

 

 

 

Geen deugd, geen deugd geeft vrouwen

 

Meer achting, in 't gemeen,

 

't Zij voor, of na het trouwen,

 

Dan brave naerstigheên.

 

Ja! lieve Mie, geloofdme,

 

Uw weergalooze vlijd,

 

Belooft, o ja! beloofdme,

 

Veel blijdschap t'allertijd.

 

 

 

* _* *

 

 

 

Ga voort, ga voort! wil toonen

 

Dat gij de zorg en min

 

Der Ouders wild beloonen

 

Met braafheid, o vriendin!

 

Zij mogen op u roemen;

 

Uw vader hoor ik, blij,

 

Uw deugd, uw deugdrijk noemen,

 

Denk welk een eer dat zij! -

 

 

 

* _* *

 

 

 

Leef Mie, leef Mie leef blijde,

 

De blijdschap voegt de jeugd,

 

Dat gij uw dagen wijde,

 

Aan schuldelooze vreugd!

 

Zing vrolijk, onder 't werken:

 

Het vergenoegen kan

 

De vlijt, de vlijt versterken,

 

Daar toond gij blijken van.