Kransje van letter-bloempjes, voor Neerlandsch jufferschap

Damon en Lizetje.

Wijs: In een boomgaard Colinette.

't Was op eene Lente morgen,

Foebus hield zijn' gouden glans

Nog, voor 't grootste deel, verborgen.

Helder was den Hemeltrans;

Toen lizetje, vrij van zorgen,

Vlocht een' fraaijen Roozenkrans.

[p. 28]

 

't Was voor Damon, haar Beminden,

 

Die, het zoete Kind hier meê

 

Wou' verrasschen, 'k zag haar binden.

 

Ach! hoe was het schaap te vreê.

 

'k Zag, door 't groen der digte linden,

 

Met wat iever zij het deê.

 

 

 

Damon naderde, ondertusschen,

 

Fluks vleid hij zich bij haar neêr.

 

Ach! hoe mogt den Herder kusschen!

 

Duizent zoentjes, malsch en teêr;

 

Zoentjes die de vlammen blusschen,

 

Schonk hem 't lieve Meisje weêr.

 

 

 

Kusschend drukte zij de Bloemen,

 

Op zijn blond en golvend haïr;

 

Kusschend,... zagt! ik mag 't niet noemen,

 

Smaakten, 't lieve jonge Paar,

 

't Punt der wellust, waard' te roemen,

 

Venus fakkel brande daar.

 

 

 

G.M.