Kransje van letter-bloempjes, voor Neerlandsch jufferschap

[p. 1]

Kransje van letter-bloempjes.

Aan Dafne.

Wijs: Il pleut, il pleut Bergere.

Geen krans, geen krans van bloemen,

o Dafne! daar mijn tuin,

Mijn hofjen op mag roemen,

Gaarde ik voor uwen kruin.

o Neen: 't zijn parnas bladen,

Op pindus top geteeld,

Met dauw, met dauw beladen,

Die 't zangziek hartje streeld.

[p. 2]

 

Ontvang, ontvang dan, schoone,

 

Deez' Letterbloem-festoen,

 

En wil den schenker loonen,

 

Slegts, met een malsche zoen,

 

Voor ieder geurig roosje,

 

Dat hier uw oog ontmoet;

 

En, door, en door zijn bloosje,

 

Uw lust tot zingen voed.

 

 

 

Laat ons, laat ons nu zingen,

 

Wijl 't ons de min gebied,

 

Wat kan die lust bedwingen;

 

Weêrsta mijn bede niet. -

 

Uw' stem zoo lief, zoo teeder,

 

Is 't voedzel voor de min;

 

Kom paar, kom paar die weder,

 

Aan kusjes Engelin.

 

 

 

Zoo rust, zoo rust ik zagtjes,

 

Al zingende, op uw' schoot,

 

Daar gij, door lieve lachjes,

 

Uw's minnaars heil vergroot;

 

En, onder 't vrolijk kweelen,

 

Mij gunt, ach welk een vreugd!

 

Een kus, een kus te steelen,

 

Uit min gepaard met deugd.

 

 

 

G.M.