Kransje van letter-bloempjes, voor Neerlandsch jufferschap

[p. 8]

Marsch.

Wijs: Un matin brusquement.

cleon.

Vaar wel mijn Filida!

Ik moet mij gaan begeeven;

Maar schoon ik van u gâ,

De Liefde die volgt ons altijd nâ.

Zult gij altoos voor mij leven?

Zal ik steeds de uwe zijn?

Vaar wel schoone ik moet heen,

Niemand kan mijn min weerstreeven;

Vaar wel schoone ik moet heen,

'k Leef en ik sterf voor u alleen,

'k Leef en ik sterf voor u alleen.

filida.

Gij gaat dan tot mijn straf

Na 't Rijk der woeste baren?

Nu zoekt gij zelfs uw graf,

o Hemel! staat van dit opzet af.

Maar helaas gij moet gaan varen,

Was ik slegts uw reisgenoot;

Vaar wel Cleon het kan niet zijn,

Ik zal dit hart voor u bewaren:

Vaar wel Cleon het kan niet zijn;

Vaar wel, vaar wel! gij blijft de mijn,

Vaar wel, vaar wel! gij blijft de mijn.

[p. 9]

 

jeannette.

 

Vaar wel dan mijn Jeannette,

 

Vaar wel in eeuwigheid!

 

'k Zie u in 't eind verpletten,

 

Een hart vol tederheid;

 

Een hart beklemt vol zorgen,

 

Waar in steeds lag verborgen

 

Een tedere minnegloet,

 

Vol streelend zoet. bis.

Van vrienden hulp verlaten,

Alom vervolgt, o pijn!

Zij die mij te onregt haten,

Moet ik als balling zijn;

Zal ik die glansrijke oogen,
Nooit weer aanschouwen mogen?

't Lot rukt mij van u af,

o Wreede straf. bis.

Nooit druk ik weer die lipjes

Zoo teeder als voorheen;

'k Zal nimmer op die klipjes

Weêr stranden, neen, o neen!

o Nectar zoete kusjes!
Bronäder van mijn lusjes;

Aan wien herdenkt mijn hart,

o Wreede smart. bis.

[p. 10]

4.

 

Haar zoet aanminnige handje,

 

Daar 't schoonst albast voor bukt,

 

d'Aanstookster van mijn brandje

 

Word van mij afgerukt.

 

Ik zal u nooit weer vinden,

 

Vaar wel dan mijn beminden,

 

Om wien ik eeuwig kwijn,

 

Helaas wat pijn. bis.