Van de Ionste.
De Schilderije van de Ionste, en was soo heel niet onghelijck die van der Oorsake, en was gebeeldet met een jongh blint kindt: van welcke een Poeet sprekende, wendt hem tot Apellem den Schilder, segghende:
Apelles, seght my doch, wat Vrouwe ist die ick sie
By Ionste altijt? en blijft ghestadich aen haer sie?
Apelles. Dat is pluymstrijckerie.
Poeet. En wie volght haer dan naer?
Apelles. T'is nijdicheyt.
Poeet. Maer nu, wat is dat voor een schaer,
Apelles. Siet, die haer dus rondtommen,
En onderdanigh zijn, dat zijn voor eerst rijckdommen,
Behaginghen, daer by van alle ondeughts bedrijf
Den oorsprongh in't ghemeen.
Poeet. Maer dat ghy Ionst' aen t'lijf
De vloghels heb gheset, wat is daer van de reden?
Apelles. Om datse niet en can op Aerd' een voetstap treden,
Maer haer om hooghe worpt, alwaer den goeden windt
Poeet. Waerom maeckt ghyse blindt?
Apelles. Om dat die machtich zijn, oft rijck, niet meer en kennen
Hun oude vrienden goet, oft niet t'aensien ghewennen.
Poeet. Maer waerom stelt ghy haer met eenen voet op t'radt?
Apelles. Om dieswil datse volght, als in onseker padt,
Der avontueren stap, die onvast, wanckelbarigh,
Poeet. Waerom hebt ghy eenparigh,
Soo opgheblasen haer ghemaeckt met uwer handt?
Apelles. Om dat voorspoedt verblindt der Menschen rijp verstandt.
Met dese Ionste wil ick den Ionstighen Const-lievenden bevelen, veel ander uytbeeldinghen te weghe te brenghen, en voort uyt zijnen eygenen gheest te versieren, bevelende my jonstlijck zijn goetjonsticheyt: en begheer, hy mijn dus veel ghedaen moeyte dancklijck aen wille nemen. Daer waren veel ander dinghen sonder eyndt wel meer by te brenghen: Dan t'sal ghenoech wesen, om een ander te verwecken, hier meer by te voeghen, oft verscheyden vindinghen aen den dagh te brenghen.
F I N I S.
Auteursrechtelijk beschermd