oft (als sommighe meenen) alle de eyghenschappen der Athenensers, in een eenighe figuere, te weten, dat hy soude schijnen onghestadigh, korsel, onrechtveerdigh), nochtans ghesprakigh, goedertieren, ontfermhertigh, stout, opgheblasen, ootmoedigh, ontsinnigh en vreesachtigh: een dinghen seer te verwonderen, wat dese oude Meesters bestonden te willen doen. Van zijnder handt was te Room langhen tijdt in den Tempel van het Capitolium een Tafereel van eenen Theseus: alwaer oock was seer uytnemende eenen Stierman oft Pijloot, ghewapent met een Corselet oft harnasch. Hy schilderde te Rhodes in een Tafereel Meleager, Hercules, en Perseus, welck Tafereel was driemael gheslaghen van den Blixem, en bleef nochtans gheheel en onghescheynt als te vooren, een wonderlijck dinghen, waer door dit Tafereel is veel te meer in achtinghe gheweest. Hy maeckte oock in een Tafereel eenen Archigallus, daer den Keyser Tyberius seer veel van hieldt: want by dat Decius Eculeo seght, hy gaffer voor tsestich sesterces, en hieldt het ghemeenlijck besloten in zijn Camer. Hy maeckte in een Tafereel een Voestervrouwe, met een kindt op den schoot, de welcke hiet Cressa. Hy maeckte oock Philiscum, eenen Tyran van Athenen, en den Godt Bacchum, met de Goddinne Deuchde. Hy maeckte oock twee jonghe kinderkens, in welcke men mocht mercken d'onbedachtheyt, stoutheyt, en onnooselheyt der jeught. Noch schilderde hy eenen Priester die offert, en eenen Ionghen by hem, die een cleen cofferken hiel met Reuckwerck tot der Offerhande, hebbende op zijn hooft eenen crans met bloemen. maer boven alle zijn wercken worden gepresen twee Soldaten, die hy hadde ghemaeckt met lichten harnasch, waer van den eenen soo verhitt van in den strijdt te loopen was, datmen hem sagh sweeten: en den anderen zijn wapenen afleggende soo vermoeyt, datmen hem scheen te sien hijgen. Men houdt oock in grooter weerden, seyt Plinius, een Tafereel van hem gedaen, waer in zijn, Aeneas, Castor, en Pollux: oock noch een ander, daer in men siet Telephus, Achilles, Agamemnon, en Vlixes. In summa, daer en is geen Schilder van den ouden, daer men soo veel stucken van vindt, als van desen. Hy was een Man, die op zijn Eere, die hy door de Const hem deelachtigh hadde ghemaeckt, heel moedigh en trots is gheworden, ghevende hem seluen verscheyden namen, somtijts Abrodiaetus, dat is, wellustich levende, en somtijts Prince der Schilder-const, hem beroemende, dat hyse hadde tot haer volcomenheyt ghebracht. Roemde onder ander hem te wesen van t'gheslachte van Apollo: en versekerde, te hebben ghemaeckt in een Tafereel, dat tot Lyndos was, den Hercules nae t'leven, ghelijck hem desen Godt dickwils in zijnen slaep verschenen was. Doch nae het oordeel van alle d'omstanders, heeft hem Timanthes verwonnen, eenen Ajax om best makende, en gingh hem oock te boven in de wapenen, die hy daer aen hadde ghemaeckt: dit gheschiedde in't Eylandt Samos. Waerom Demon seer verstoort wesende, seyde alleen bedroeft te zijn van weghen den Prince Ajax, dat hy nu de tweedemael was verwonnen van een mensch, die der eeren onweerdich was: want Vlysses hadde hem verwonnen in't leven zijnde, en Timanthes hadde hem met schilderen overtroffen. Hy hadde ghenuechte in't cleen te schilderen, alderley onhebbelijckheden en boeleringhen, segghende, dat hy daer mede zijnen adem-tocht weder hercreegh.
Auteursrechtelijk beschermd