Van Parasius, excellent Schilder van Ephesien.
Ghelijck de ghene, die t'samen om eenen Prijs van een roodt Laken in de wedbane, nae het teecken loopen, malcanders snelheyt siende, te meer vlijt doen, om elck den anderen achter te stellen: alsoo gingh het oock toe onder de vermaerde Schilders ten tijde Parasij, die doe ter tijdt vast veel in ghetal begonden te worden. Desen Parasius was gheboren tot Ephesien, en (als geseyt is) ten tijde van Zeuxis, in de 95e. Olympiade, in vermaertheyt bloeyende. Sijn vader Evenor was oock een goet Schilder, en is ghetelt neffens Aglaophon, Cephissodorus, en Phyrlus, al redelijcke Schilders, in de 90e. Olympiade. Parasius heeft de Const by zijn Vader oock gheleert, daer in hy hem verre is te boven gegaen. Sijn wedspel met Zeuxis is verhaelt, t'is genoech datmen weet, dat hy desen vermaerden Meester overtroffen heeft. Hy heeft de Schilder-const door zijnen snellen gheest met verscheyden nieuwe vindinghen vermeerdert en verbetert. Hy was d'eerste, die met ernste waernam de gelijckformichen, maten, ghestaltenissen, werckinghen, en wesens der aensichten. Hy was d'eerste die acht nam om aerdich hayr te maken, seer lettende op het schoon: ooc op de rondicheyt en schoonheyt van den hals, en t'vriendelijck lachen van den mondt. Hy was oock gehouden, selfs nae het oordeel van alle Schilders, den alder verstandichsten van goede omtrecken te maken, en van een werck wel te voldoen: het welck nochtans het bysonderste en ondoenlijckste punct is, van al wat dese Conste belangt. Des Menschen naeckte lichamen wel te maken met goeden omtreck en binnen werck, dat heeft vry wat in: doch vindtmer veel, die daer uytnemende in zijn: maer eenen volcomen schoonen omtreck te maken, en zijn werck wel te voldoen, oft den lesten streeck wel te gheven, daer vindtmer weynich volcomen in: want het uyterste van het werck behoort soo gerondt te wesen, en zijn rondicheyt soo uytmuntelijck te vertoonen, datmen daer wat anders oft meer siet, dan daer is oft schijnt te wesen: jae ist moghelijck, dat het late blijcken watter onder verborghen is. Doch Antigonus en Xenocrates, de welcke alle beyde Boecken van de Schilder-const hebben gheschreven, die gheven van deser saken wegen Parasio den lof, hem prijsende boven alle constighe Schildes, en belijden, hem daer in heel volmaeckt te zijn gheweest. Plinius seght noch, datmen in zijnen tijdt verscheyden teyckeningen vondt, ghedaen van zijnder handt op Tafeletkens en Pergamenten, daer de Schilders hun gemeenlijck nae behielpen: doch meynt hy, dat hy nae t'groot begrijp des verstants dat in hem was, in het binnenwerck van een Menschelijck lichaem niet uytnemende genoech en was. Hy besighde in zijn werck een seker aerde, die welcke gebracht was van Eretria, de Hooftstadt van't Eylant Negrepont, dese was wit ghelijck crijt, en nut tot eenighe medecijnen.
Auteursrechtelijk beschermd