Olijfbergh ofte poëma van den laetsten dagh

[fol. ‡iijr]

Des dichters voorreden
Aende jeught ofte goetjonstighen Leser.

At ick in plaetse van ydel Marckt-wandelinge, mijnen buyten-tijt liever gebruyckte met lesen of schrijven, is oorsaeck dat ic desen Olijf-bergh: te weten, veel der dinghen die den Heere op den Olijfbergh leerde, hebbe beschreven, in Vlaemsch dicht: ende dat op de Fransche wijse die sy verscommuns heeten, dewijle ick ooc geerne sagh d'eerste ende tweede beke vanden vermaerden Bartas, den welcken (hoe Poëet-barigh in onse eeuwe Vranckrijck is) den voornaemste, goet te volghen, qualijck te ghelijcken, min voorby te loopen is ende blijft, was ick verweckt in onse spraeck oock yet te proeven: Soo vinde ick t'Vlaemsch met t'Hollantsch ende ander inheemsche spraken t'eenen klomp versmolten, so sacht, so dwaeg ende so voeghlijck, datmender lichter als in ander spraken (soo veel my bekent zijn) alle meeninge cort ende claer mede uytbeelden, ja als in sacht Was alles drucken ende medebootseren can: Ia de Fransche Alexandryne vertalen soude in Vlaemsche commune, dats twee syllaben min in elcken reghel hebbende, de Latijnsche hexametersche oock wel in onse Alexandryne sonder gheen of weynigh uytheemsch te behoeden. Maer dat wy meer als ander ver-

[fol. ‡iijv]

suymelijc zijn so schoone rijcke sprake, als d'onse is, te vermaerden, dat moeten wy Vlaemsche bekennen, Vlaemsche segghe ick, om dat t'gantsch Nederlandt buyten landts Vlaender wordt ghenoemt, ende de sprake Vlaemsch. So hebbe ick dan de Ieught, om ongheschuymt Vlaemsch te leeren, dit voorgheshreven: maer bysonder (om dat t'nieu Vat den reuck veel behoudt, des datmender eerst in doet) den dagh des Heeren, ghesocht van jonghs te drucken in hunne teere sinnen ende gemoeden, om hun geneghen te maken tot weldoen, ende te schricken voor quaet doen, als Iesus Sprach seyt, in sijn 7. wat ghy doet daer bedenckt dat eynde in, soo sult ghy nimmermeer quaet doen, daer toe geve Godt ghenade: ende dewijle ick geenen anderen Mecoenas voor hebbe, dit mijn werck toe te eyghenen, soos alt de Ieught, ende een yeder goetwillighen Leser, soo lief aennemen, als ick het geerne tot lust ende nutten dienst, hun oock aenbiede ende opoffere, als

hunluyden ende elcks goetgunstighen

Karel van Mander.