Het Herder Pijpken
(1603)–Karel van Mander–
Auteursrechtvrij[AL die met Noe in d’Arcke // zijt]Een nieu Liedeken, op de wijse: Ick roep tot u uyt dieper noot.
Ga naar margenoot+AL die met Noe in d’Arcke // zijt
Ghetreden sonder mincken
En soeckt geen vremde parcken // wijt
Op Gods toorn wilt ghedincken
Want die ten selven stonden // ras
Buyten die Arcke bevoden // was
Die moesten t’samen verdrincken.
Laet u niet troosten met woorden // maer
Ghedenckt dat gruwelijck sneven,
Ga naar margenoot+Dat alle Menschen versmoorden // daer
Die buyten d’Arcke bleven,
D’welck ons als een figuere // schijnt,
Alsoo men wel in Schriftuere // vijnt
Niet te vergeefs en ist gheschreven.
In Noachs Arcke wilt blijven // vroet,
Maer buyten u niet begheven,
Ga naar margenoot+D’welc is Gods huys na t’beschrijven // goet,
Van die Apostelen verheven,
Men mach daer niet uytwijcken // saen
Ga naar margenoot+Als Dina soude om kijcken // gaen
Sy werdt gheschent in haer leven.
| |
[pagina 139]
| |
Rahab woonachtich in Iericho 7Ga naar margenoot+
Sy werdt bewaert van sorghen,
Met al haer s’Vaders huys ghelijck // so
Maer die bespieders verborghen
Seyden, om dat weldadich // werck,
Soo gaven sy een ghenadich // merck,
Om haer soo niet te verworghen.
Op dat sy in des doots noode // heelGa naar margenoot+
Niet wech sou worden ghenomen
Spraken sy, bindt dat roode // zeel
Aen u veynster sonder schromen,
En blijft daer in de daghen // fijn,
Of wy willen ontslaghen // zijn
Des eets, van die daer uyt comen.
Rahab die hielt in ghedachten // snel
Dat zeel aen t’veynster te knoopen 7Ga naar margenoot+
Sy wistent haer al te wachten // wel,
Wt dat huys niet te loopen,
Want wijf kinders en mannen // siet,
In Iericho al verbannen // hiet,Ga naar margenoot+
Sy mostent met die doot becoopen.
In huys te blijven gheraden // goet,
Om niet te comen in blamen
Als die van Ay met quaden // moetGa naar margenoot+
Liepen ter Stadt uyt al t’samen,
En werden soo wy weten // bloot
Van haer vyanden ghesmeten // doot,
Datter gheen weder en quamen.
Benjamin hadde in voorleden // tijt,
Op Israel quaet benoeghen,
| |
[pagina 140]
| |
Ga naar margenoot+Sy namen oock sonder reden // strijt,
Wel veertich duysent versloegen,
Dat quam door den versoecke // boos,
Van die van Gybia roecke-//loos,
En al die reste sy verjoeghen.
De Israeliten toerusten // haer,
Ga naar margenoot+Voor Gybia met droefhede,
Die Benjamiten met lusten // naer,
Ga naar margenoot+Liepen meest al uyt die Stede
Maer geene weder in stadt // ghekeert,
Hier door zijn wy al wat // geleert
Wt loopen is een quade zede.
Ga naar margenoot+Semy ontfinck van Salomon
Een bevel, hy soude maken
Een huys, dat ginck hy te male // doen
Om sijn vloeckende spraken,
Binnen Ierusalem // ghepast
Niet uyt te gaen soo werdt hem // belast
Of die doot soude hy smaken.
Ga naar margenoot+Een goede meeninghe seyt Semy
Heeft den Coninck ghesproken,
Een huys ghetimmert, dit al de // hy,
En heeft hem daer in beloken,
Hy woonde daer sonder beswaren // stranck,
Wel den tijdt van drie Iaren // lanck
Maer selve heeft hy’t noch verbroken.
Ga naar margenoot+Daer ontliepen uyt den huyse // hem
Twee knechten sonder falen,
Semy die ginck uyt Ierusalem
Nae Gadt om haer daer te halen,
| |
[pagina 141]
| |
Niet eens bedenckend’ aen den ent
Semy nae s’Conincx Mandament,
Moste dat met die doot betalen.
Gehasy den Knecht van ElisaGa naar margenoot+
Liep uyt den huyse met liste,
Achter Naeman, maer niet by // ra
Van den Man Gods die wel wiste,
Sijn hert in die gheschincken // sat
Soo ghinck hy leughens bedincken // wat
Om soo te vullen sijn kiste.
Als hy nae sijnen begeere, datGa naar margenoot+
Goet nu al hadde versteken,
Soo vraechde hem synen Heere // plat
Van waer hy quam, hy ginck spreken,
Nerghens en heeft gheweest u // knecht
Daer op bat hem den Man Gods nu // seght
En openbaert hem sijn treken.
Nu ghy tot uwen solase // dieGa naar margenoot+
Gheschincken aen hebt gaen vaten
Soo sal u naemaels laseris
Aenhanghen sonder verlaten
Op u en u zaet, hy ditte // sey
En werdt melaets ghelijck witte // sney,Ga naar margenoot+
Wat mochte hem uyt loopen baten?
Wtloopen gheschiet seer menich // fout
Datter veel moeten om treurenGa naar margenoot+
Als menschen worden een weynich // stout
Sy lichte afdeelen in scheuren,
Want naer Ioannes luyt // vermaen
Seght hy, sy zijn van ons uyt // ghegaen
| |
[pagina 142]
| |
Sy hebbent oock wel sien ghebeuren.
Op Zee Petrus handelen // lach
Als Visschers sonder verdolen
Maer als hy Christum wandelen // sach,
Ga naar margenoot+Op Zee by t’schip onverholen,
Soo heeft hy dat begrepen // niet,
Te treden buyten den schepen // yet
Eer dat hem worde bevolen.
Ga naar margenoot+Gedenct wat Pauus uyt Rome // schreef
Aen Timotheum vailliandich,
Datter soo weynighe vroome // bleef,
In Asien, en volstandich,
Sy keerden af by vele, dus
Met Iermogeny en Phigelius
Op eenen onwegh seer schandelich.
Ga naar margenoot+Prince laet ons altijt blijven // vast
In s’Heeren Tempel met vreden
Ga naar margenoot+Dat t’lichaem tot sijn verstijven // wast
Ga naar margenoot+Ghelijck die van Romen deden
Ga naar margenoot+Om gheen druck noch ellende // scheyt,
Ga naar margenoot+Denckt dat de croone int ende // leyt
Als de strijt worde ghestreden.
Schickt u nae den tijdt. Rom.12.12 |
|