|
| |
| |
| |
[BEminde en laet u niet berooven]
Een Schriftuerlijck Liedeken, Op de wijse: Winters Somers even groen.
BEminde en laet u niet berooven,
De waerheyt die u is bekent
Maer wiltse vastelijck ghelooven
En blijven opt reche fundament,
Blijft vast ghegront op die Schriftuere,
Bevesticht daer med’ u ghemoet
En wacht u voor den deessem suere,
Hy maeckt dat gantsche deech onsoet.
Aenschout des Weerelts ordinancy
Met haren valschen Godsdienst groot,
Iae al haer lusten en playsancy,
Maer loon der zonden is de doot
Doot zijn die in wellusten leven,
Hierom neemt doch u selven waer
V salicheyt met vreesen en beven
Volsterckt, en volght dijn voorbeelt claer.
Reynhertich als wijse Ionckvrouwen
Verciert, bereyt u Lampen sijn,
Sy sullen Gods aenschijn aenschouwen
Alle die reyn van herten zijn,
En Godt te kennen soo wy lesen
Is volmaeckte gherechticheyt,
Vreest hem van herten, en laet wesen
Bernende liefd’ u Bruylofts cleyt.
T’is waer, in dien ghy zijt ghestorven
De zond’ en dees weerelt present,
En t’lijf der zonden is bedorven
Soo sult ghy leven sonder endt
| |
| |
Lijdt ghy met Christum nae t’betamen
Ghy sult met hem heerschappen, maer
Versaeckt ghy hem, soo sal hy hem schamen
Van u voor sijnen Hemelschen Vaer.
Ridderlijck strijdt aen allen sijden
T’wordt den verwinner wel gheloont,
Maer die niet wettelijck en strijden
Worden van Christo niet ghecroont
Sonder strijden is gheen victory
Noch loon sonder victory, siet
Christus en ginck self in sijn glory
Niet sonder lijden en verdriet.
Maer om t’Gheloof in grot afgrijsen,
Zijn Menschen twistich op der eerdt,
Elck t’zijn wil voorstaen en bewijsen,
Met spietse, busse, wapen en sweerdt,
Maer des Gheloofs wapen waerachtich
En is van ijser noch van stael,
T’gheloof aen Godt oprecht en crachtich,
Daer door verwintment altemael.
En wilt ghy beter weten van desen
Met wat gheweer de Christen slaen,
Corinthen thien daer meuchdijt lesen
Ephesen sesse vindt ghy’t staen
Schriftuere sal oock tot u spreken
En wreeckt u selven nemmermeer
Geeft Godt de wraeck, hy salt wel wreken,
Die wraeck is mijn, soo spreeckt de Heer.
T’is niet ghenoech alsoo gheleden
Als wy Schriftuere wel bevroen,
| |
| |
Voor de vervolghers dient ghebeden
Die niet en weten wat sy doen,
Wenscht goet en wilt ghebenedijden,
Quaetwenschers en vervolghers stranck,
Siet ghy dijn vyandt hongher lijden
Oft dorst, soo gheeft hem spijs en dranck.
Voort can Schriftuer onderrichten
Elck instel Christi en ghebodt,
Maer ghy moet waken ende swichten,
Dat Adam en Eva van Godt,
Heeft doen afwijcken, dats de Slanghe
Die door valsche Propheten leert
En door de Weerelt houdt in dwanghe
Des Heeren woordt breeckt en verkeert.
Al was den Man Gods uytghetoghen,
Van Godt ghesonden, soo men weet
Een oudt Propheet heeft hem bedroghen
Seggend’ ick ben oock Gods Propheet
Hy sprack tot hem, Man Gods vercoren,
Drinckt by my water en eet broot
Den mont des Heeren weder sporen
Ginck hy, een Leeu bracht hem ter doot.
Nadab en Abihu die brachten
Het vreemde dyer op den Altaer
Korach een man heerlijck te achten,
Met Dathan Abiram te gaer
Rebel ter Hellen levendich soncken
Die anders zijn door t’vyer verteert
Van Godt ghestraft door des viers voncken
Want hy ghehoorsaemheyt begeert.
| |
| |
Saul een Coninck autentijcke,
Door t’onghehoorsaem wesen meest
Werdt hy ghestelt van t’Coninckrijcke
Daer toe verlaten van Gods gheest,
Den boosen gheest heeft hem beseten
Godt wil dat men ghehoorsaem zy
Wederspannicheyt soo wy weten
Dat is een zond’ als toovery.
Eeuwighe Vader vol ghenaden
Vol waerheyt en gratien soet,
Wy zijn belast, wilt ons ontladen,
Ontsteeckt ons in der liefden gloet,
Op dat ons herten vyerich branden,
Arm van gheest en vol beraus,
Opent ons der Schriftueren verstanden
Als den Discipulen tot Emaus.
Bloeyende levende Fonteyne
V teere Wijnrancxkens bespoeyt
De goede gaven al ghemeyne,
Comen alleen van u ghevloeyt,
Doet ons in uwe Wet verheughen,
Met reynder herten wel gherust
Want sonder u wy niet en vermeughen
Gheeft om volbrengen cracht ende lust.
O edel jeucht reyn ende puere,
Siet dat ghy Satans pijlen blust
Ghy zijt deelachtich Gods natuere
Ist dat ghy vliet der jonckheyts lust,
Soo wy dan onse zonden begraven,
Met Christo Iesu in de doot
| |
| |
Verrijsen door sijn goede gaven,
In een reyn nieu leven minioot.
Dewijl dat wy ons Christen roemen,
En Godt die elck oordeelt nae werck
Aenroepen, en hem Vader noemen,
Soo laet ons hier in s’weerelts perck
Onsen wandel met vreesen leyden
Godtsalichlijck nae sijnen aert,
Niet meer ghelijck als ander Heyden,
Maer als die weder zijn ghebaert.
Hierom soo wilt van zonden vieren,
De leere Petri wel inthoudt
En wilt u lichaem niet vercieren
Met omhanghen van silver oft goudt
Met hayrvlechten oft oock met cleeren
Als die pompeuse weerelt meest,
Maer verciert u voor d’ooghen des Heeren
Met eenen sachten stillen gheest.
Costlijck en hooch sulcx wert ghehouwen
Voor den Coninck in s’Hemels feest
Dat was t’cieraet der vroomer Vrouwen
Die eertijts hebben Godt ghevreest,
Soo was Sara daer Schrift van handelt,
Wiens dochters ghy gheworden zijt,
Soo ghy vroom sonder vreese wandelt,
En Christi naem met werck belijt.
Reynicht u selven t’allen stonden
Leght af wat u te drucken plach,
Oordeelt uys selfs fauten en zonden
Belijdt dien die u troosten mach,
| |
| |
Soo sult ghy ongheoordeelt blijven,
Van Godt, en erven t’eeuwich goet
En hy sal u zonden verdrijven
Ghelijck de Sonne den nevel doet.
Gelooft Gods woorden, wilt ghedincken
Aen zijn beloften goet en schoon
Hoe dat de vrome sullen blincken
Ghelijck de Son in s’Vaders throon,
En oock in haer handen ontfangen,
Palmen, op t’hooft een croone playsant
Loven den Heer met nieu ghesanghen,
Eeuwich int nieuwe beloefde Lant.
Hebt lief Godt uyt al u sinnen,
Laet hem regieren u jonghe jeucht
En schickt u met sijn pondt te winnen
Op dat ghy naemaels hooren meucht
Sijn stem als een wijse Ionckvrouwe,
Den Bruygom comt, gaet in t’ghemoet
Ghy die in weynich waert ghetrouwe
Gaet in uys Heeren vreuchde soet.
En wijckt doch niet ten geenen tijden
Door Godt sult ghy behouden t’velt
Den wegh is smal ten beyden zijden
Tusschen water en vyer ghestelt
Maer soo wy Godt te recht verbeyden,
Hy is by ons in elcken noot
Wie soud’ ons van sijn liefde scheyden
T’zy water vyer hongher of doot.
Princelijcke Ieucht reyn van sinne
Neemt doch uyt liefden desen sanck,
| |
| |
Want ick u salicheyt beminne,
De liefde Gods my daer toe dwanck,
Wilt my altijts ten goeden ghedencken
De Heere gheve u sijn ghenaet,
Niemant mach u letten oft crencken,
Soo verr’ als ghy nae t’goede staet.
FINIS.
|
|
Auteursrechtvrij