Het Herder Pijpken
(1603)–Karel van Mander–
Auteursrechtvrij
[pagina 46]
| |
[O God ghy woont daer boven in licht]Nae de wijse: Kooskens in de Mey.
Ga naar margenoot+O God ghy woont daer boven in licht
Ga naar margenoot+En u aenghesicht
Ga naar margenoot+En heeft noyt Mensche hier moghen aensien,
Maer u wercken ghetuyghen,
V heerlijckheyt, daer alle knien
Vooren buyghen.
Ga naar margenoot+Hoe hooghe wy u prijsen, o Heer,
Ghy zijt doch al meer,
Nae u schoon lieflijck aenschijn claer
Hebben alle Propheten
Verlanght, en hebben haer selven daer
Door vergheten.
Abraham, Isaac en Iacob me
Ga naar margenoot+Op u eeuwighe ste
Met verlangen siend’, hier op Aerderijck,
Woonend’ in hutten ginghen
Seer licht te vreden, henen ghelijck
Vreemdelinghen.
Moyses vercoos u versmaetheyts last
Ga naar margenoot+En hy hielt hem soo vast
Aen u, dien hy doch niet en sach
Dan door gheloovich pooghen
Al had hy ghesien u nacht en dach
Aen met ooghen.
Ick weet dat mijnen verlosser leeft
Iob ghesproken heeft,
Ick sal met dese mijn ooghen vry
| |
[pagina 47]
| |
Godt mijnen Heer aenschouwen,
Hy bleef in alle sijn lijden by,
Dit betrouwen.
Davids ziele na u crijsschende, wertGa naar margenoot+
Ghelijck eenen Hert,
V wonderlijck schoon aenschijn doch,
Hy soo vierich begheerde,
Hy en vraechde nae den Hemel nochGa naar margenoot+
Nae de eerde.
Och met wat troost oock Symeon sanckGa naar margenoot+
Heer ist uwen danck,
Laet nu in vreden gaen uwen knecht
Want met een welbehaghen
Mijn ooghen den Salichmaker recht
Nu aensaghen.
D’Apostels verlieten al haer gheree
Schip en net in de Zee,
Om u te volghen, o Heer, soet
Met een vyerich verlanghen
Ontsteken in uwer liefden gloet,
En bevanghen.
Wilt gy oock scheyden als dese, van myGa naar margenoot+
Alsoo vraeghdet ghy
O Heere, waer souden wy henen gaen
Waer souden wy gaen dolen,
Op sulcken voet sprack Petrus saen
Onverholen.
By Phariseen noch Saduceen
En willen wy treen
In u is doch de waerheyt alleen,
| |
[pagina 48]
| |
V woorden zijn onlieghlijck,
Maer Weerelt en Menschen int ghemeen
Zijn bedrieghlijck.
Ghy hebt de woorden des levens ghesont
In uwen mont,
Is gheen bedroch noch lichten clap,
O levenden Gods sone
Christe, wy zijn u gheselschap
Nu ghewone.
Het soude ons doch nu vallen seer vremt,
Met dat onghetemt,
Verkeerde gheslachte te loopen meer,
En u by zijn te derven,
Wy willen met u leven, o Heer
Ende sterven.
Maer Paulus dijn uytvercoren vat
Wat een ijver en wat
Ga naar margenoot+Een liefde in hem gheweest oock is,
Als wy maer overleggen,
Dat hy dat woort, ick ben ghewis,
Dorste segghen.
Dat doot noch leven noch Engelen siet,
Noch vorstendom niet
Ghewelt, wat is, oft worden can
Hoocht’, diept’, oft creatuere,
Ons sal moghen ghescheyden van,
Die liefde pure.
Van de liefde Gods die daer is nu,
In Christo Iesu,
O Heer ons uwe ghenade doet,
| |
[pagina 49]
| |
Dat oock soo vast mach blijcken
V liefd’ oprecht in ons ghemoet,
Sonder wijcken.
Een is noodich. |
|