Het Herder Pijpken
(1603)–Karel van Mander–
Auteursrechtvrij[O Heere wy zijn u wel schuldich]Een Schriftuerlijck Liedeken, op de wijse: O Hollandt, Brabandt, Zeelandt.O Heere wy zijn u wel schuldich,
Te dancken en loven met vlijt
Want ghy troost ons menichfuldichGa naar margenoot+
Met u Vaderlijcke ghenaed’ altijt.Ga naar margenoot+
Wij moeten u stadich aenhanghen,
Met herte sin en verstandt:
Want wy oock stadich ontfangen
Alle weldaet van u almachtighe handt.
Ons zonden en onse ghebrekenGa naar margenoot+
Niemant de schult op en welf,Ga naar margenoot+
Worden wy van u versteken,Ga naar margenoot+
Daer van zijn wy de recht’ oorsake self.Ga naar margenoot+
Ghy zijt een licht uytvercorenGa naar margenoot+
Daer duysterheyt gheen uyt ontstaetGa naar margenoot+
Ghy en wenscht niemant verloren,
Teghen uwen wille gheschiedet quaet.
Ws lofs toenemen wy wenschen,
Voor alle weldaden die in
Dit leven ghy oyt den menschen
Hebt bewesen van des weerelts begin.
Ghy zijt die voor ons wilt sorghen,Ga naar margenoot+
Ghy en laet ons in gheenen noot
V barmherticheyt alle morghen
Is vernieut, en uwe trouwe is seer groot.
| |
[pagina 50]
| |
Des morghens als een dau-wolcke,
Ga naar margenoot+Haer uwe ghenade verspreyt,
Iae tot trooste van uwen volcke,
Ghelijck eenen dau sy haer vroech uytbreyt.
Ghy weet ons wel toe te voeghen,
Wat ons noodich behoeft ghewis
Conden wy maer slechs ons ghenoeghen
Ga naar margenoot+Met het ghene datter voor handen is.
Ghy hebt gheseyt t’onser baten
Ga naar margenoot+En vreest niet, want ick en sal
Ga naar margenoot+V nemmermeer verlaten,
Noch versuymen hier in dit aertsche dal.
Dit woordt vertroost ons soo seere,
Dat wy wel durven segghen coen
Ga naar margenoot+Mijn hulper is Godt de Heere,
Ga naar margenoot+Wat soude my connen een mensche doen.
Ghy sijt totter vromer bevrijden
Een seer crachtich bolwerck en slot’
Daer en is (moetmen belijden)
Nieuwers geenen troost gelijc ghy, o God.
Wy moeten seer haestelijck vallen
Wanneer ons u hulp ontvliet,
Wy en deughen doch niet met allen,
Sonder u genade zijn wy al niet.
O Heere wilt uwe handt reycken,
Ons wy swacken en armen hoop
Om nae t’heylighe voorgestelt teycken,
Te voleynden t’uwen prijse den loop.
Den loop hier wel te voleynden,
Is ons een hoochnoodich dingh
| |
[pagina 51]
| |
Dus, o Heere, wil ons toeseynden,
Vwe hulpe, sy dient ons sonderlingh.
Een is noodich. |
|