Het Herder Pijpken
(1603)–Karel van Mander–
Auteursrechtvrij[BRoeders uytvercoren]Een Schriftuerlijck Liedeken, Op de wijse: Wy vry saluteren.BRoeders uytvercoren,
Al die den Heere vreest
Wast in de liefd’ eenpaer,
Als wedergheboren
Wt water ende Gheest
Vernieut van sinnen claer
Dient Godt sonder vertraghen // snel
En doet nae sijn behaghen // wel
Des Heeren comste naeckt,
| |
[pagina 44]
| |
Dus neemt u selven wel waer,
Weest voorsienich en waeckt,
Als knechten wijs eerbaer
Gheluckich werden sy
Die waken sullen vry
Ga naar margenoot+Wanneer den Heere comen // sal
Want haer stellen sal hy
Over sijn schoon rijckdomen // al.
Ga naar margenoot+Maer met de gheveynsde,
Eenen loon fel en stranck
Den traghen Knecht toe staet,
Die in sijn herte peynsde
Mijn Heer vertoeft noch lanck
En gaet al voort int quaet,
Ga naar margenoot+Dan sal het Hemelrijcke // daer
Zijn thien Maechden ghelijcke // maer
Die vijve waren dwaes,
En d’ander vijve vroet,
Sy ginghen uyt eylaes
Den Bruydegom te ghemoet,
Maer de dwase voorseyt,
Met lampen onbereyt,
Die bleven buyter duere // siet,
Dus waeckt met neersticheyt,
Want ghy weet dagh noch ure // niet.
Ga naar margenoot+Want als in de Wolcken,
Ga naar margenoot+Den Heer hem openbaert
Ga naar margenoot+Met sijn Enghels ontrent,
Ga naar margenoot+Voor hem alle volcken
Ga naar margenoot+Sullen daer zijn vergaert,
| |
[pagina 45]
| |
Die hy voor schapen kentGa naar margenoot+
Die sullen uyt de bocken // saen,
Daerboven op ghetrocken // staen
Aen sijner rechter hant,
D’ander ter slincker hier,
Voor d’een t’Rijck triumphantGa naar margenoot+
Voor d’ander t’eeuwich vierGa naar margenoot+
Hier werdt te mercken bloot,
Een onderscheyt seer groot,
Want d’een een eeuwich leven // schoon
D’ander d’eeuwighe doot,
Crijght voor sijnen ghegheven // loon.
Een ghestadich huylen,
En schreyen onghetroost
Tanden ghekners van pijn
T’gheselschap van vuylen
Gheesten ontent altoost
Sal d’een volcx deel dan zijn,
Maer die aen Christi leden // doen
Woecker, en t’pont besteden // coen,
Sullen int soete rijck
Eeuwich lachen verblien,Ga naar margenoot+
d’Enghels, en Godt ghelijckGa naar margenoot+
Gods lieflijck aenschijn sien,
Daer in vertroost verheucht,
Dit werdt soo groot een vreucht
Dat geen herte doorgronden // can
Siet broeders dat ghy meucht
Des weerdich zijn bevonden // dan.
Een is noodich. |
|