Het Herder Pijpken
(1603)–Karel van Mander–
Auteursrechtvrij[WIe metten wijsen omme gaet]Een Schriftuerlijck Liedeken, Op de wijse: By Aderen ende by Slanghen.WIe metten wijsen omme gaetGa naar margenoot+
Mach wijsheyt leeren t’sijner eerenGa naar margenoot+
Maer t’is den jongen lieden quaet
By den lichtveerdighen verkeeren
Exempel ghepresen // van desen
Slaet ga // Wy van Dina,
Genesis vierendertich lesen.
Die Dochter van dien vromen Man,
Iacob, sy heeft om te aenschouwen,
| |
[pagina 16]
| |
De Dochteren vant landt Canaan,
Haer al te verre gaen betrouwen
Tot Sichem der steden // ghetreden
Al daer // By oneerbaer
Lichtveerdich volck woest onbesneden.
Met onghetemde lust ghesien,
Heeft haer den Heere van den lande,
Sichem Hemors soon, ende dien
Haer nemende brochtse te schande
Beslapen, gheschonden // in zonden,
G’hantiert // En gheschoffiert,
Wert die Maeght bin seer corte stonden.
Hy sprack met haer vriendelijck, want
Sijn hert aen dese jonghe Deerne
Dat hingh vast door der liefden bant,
Te wijf had hyse ghehadt gheerne,
Met Hemor sijn Vader // te gader
Soo gingh // Den Ionghelingh,
Iacob spreken, hy sach niet nader.
Hemor comend’ om spreken voort,
Wt t’velt Iacobs sonen daer quamen,
Die Mannen werden seer verstoort,
Als sy dese dwaesheyt vernamen
Wat Sichem verheven // bedreven,
Rebel // Aen Israel,
Haer hert en cost het niet vergeven.
O lieve, sprack Hemor beleeft,
Mijns soons hert heeft een groot verlangen
Nae u Dochter, ick bidd’u gheeft
Hem die te Wijf, en wilt ontfanghen,
| |
[pagina 17]
| |
Ons dochters tot Wijven // beclijven
Laet vrij // Vrede, dat wy
In vrientschap vast verbanden blijven.
Ons landt is voor u ontdaen,
Woont en gheneert u vry daer inne,
Sichem badt oock met soet vermaen,
Haer Vader en Broeders nyt minne,
Dat men hem dade // ghenade,
En dat // Sy den bruydtschat,
Eyschten soo sy’t vonden te rade.
Hy wildet gheven met blijden moet,
Gheen last was hem te swaer om draghen,
Mocht hy slechs hebben de Deerne soet,
Iacobs sonen op sulck ghewagen
Bedrieghlijck spraken // ter wraken
Ghesint // Ghy most u int
Besnijden ons ghelijck eerst maken.
Want t’waer ons schand’ en tot verwijt,
Dat wy ons suster geven souden,
Een onbesneden Man als ghy zijt
Maer ghy meuchtse te wijve houden
Soo ghy wilt lijden // ten tijden,
Van nu // Wat onder u
Manlijck is t’samen te besnijden.
Dan nemen wy u dochters siet
En ghy neemt onse hier ter plecken,
Maer hoort ghy ons in desen niet
Wy nemen d’onse en henen trecken
Als sy dit seyden // haer beyden
Beviel // Dit, in der yel
| |
[pagina 18]
| |
Zijn sy van daer vrolijck ghescheyden
Tot Iacobs dochter door lust toen,
Den Ionghelinck zijnde ghenegen
En vertrack niet van sulcx te doen,
Sy quamen stracx hier toe beweghen,
De borgheren mede // om vrede
Ghewin // Wat uyt oft in,
Stadts poorte manlijck gingh sulcx dede.
Den derden dagh als nu begon
T’besnijden aldermeest te smerten
Dina broederen Simeon,
En Levi stoutmoedich van herten
Quamen vol onweerden // met sweerden
In stadt // Daer zy al wat
Manlijck was doot sloeghen ter eerden.
Door t’sweerts scherpt ooc in heeft doots cluys
Sichem daer niet ontvlieden mogen,
Namen hem t’leven, en uyt sijn huys,
Haer suster, en zijn wech ghetogen
Iacobs soons ginghen // verstringhen
Den buyt // Daer int besluyt,
Vrouwen en kinderen sy vinghen.
Brachtense med’ en al t’geree,
Wat daer in stadt was oft ten velden,
Allerley have, jae en vee
Iacob sprack aen als die ontstelde
Levi, Simeonem // mijn soonen
Dus ghy // Doet stincken my
Voor al die hier dit landt bewoonen.
Ongheluck hebt ghy aengericht
| |
[pagina 19]
| |
Want Cananiten, Pheresiten,
Versamen sy teghen my, licht,
Hebben sy my t’onder te smijten,
Mijnen hoop is cleynich // jae weynich,
Ghetal // Sy brenghen al,
My en mijn huys te nieten pleynich.
Sy antwoorden, souden sy soo,
Dan niet ons Suster uytvercoren,
Omgaen, als met een hoere snoo,
Maer t’schijnt het was doch al verloren,
Wat sy antwoorden // dit moorden
Iacob // Noch haelde op,
In sijn doodtbedde daer sy’t hoorden.
Mijn Ziel com niet in haren raet,
Noch oock in haer Kercke mijn eere,
Sy hebben in haren toorne quaet
Den Man verworght, den muer oock seere,
Bedorven midts desen // wy lesen
Hy seyt // Haer toornicheyt,
Zy vervloeckt en haer grimmich wesen.
Oorlof o Ieucht, in deucht vermeert,
Verkeert, en leert wijsheyt, bewijsen,
Den dwasen jonckheyts lust verheert,
Dina leer u stoutheyt misprijsen,
Want mach der lichamen // betamen,
Soo net // Geen cleeders bet
Als eerbaerheyt met matich schamen.
|
|