Het Herder Pijpken
(1603)–Karel van Mander–
Auteursrechtvrij[DIe cort’ History van]Een Schriftuerlijck Liedeken, nae de wijse: Cupido Heere fel.
Ga naar margenoot+DIe cort’ History van,
t’Ioodtsch volck den Israliten,
Die Achior Hooftman
Over den Ammoniten,
Holopherni heeft vertelt,
Ga naar margenoot+Daer hy uyt toorniger spijten,
| |
[pagina 11]
| |
Om was aen den boom ghestelt,
Voor Betulien int velt.
Dit volck is, seyde hy,
Wt Chaldea gheresen,
In Mesopotany,
Ginghen woonen nae desenGa naar margenoot+
Want sy en wilden niet eenpaer,
Die Goden noch oock dat wesen,
Harer Vaderen aldaerGa naar margenoot+
In Chaldea volghen naer.
Daerom verlieten sy,Ga naar margenoot+
Harer Vaderen zeden,
[(]Die al veel Goden vry
Hadden) dat sy aenbeden,
[S]ouden den eeuwighen Godt,
Des Hemels, dus sy ghetreden
Zijn van daer, en woonden tot
[H]aram, nae haers Gods gebodt.
Om groote dierte straf,Ga naar margenoot+
[Q]uamen (gheen uytghesondert)Ga naar margenoot+
[S]y in Egypten af,
[D]aer zijn sy in vier hondert
[Ia]ren soo vermenicht al,Ga naar margenoot+
[D]attet menich heeft verwondertGa naar margenoot+
[Sy] werden van een volck smal,
[To]t een ontellijck ghetal.
Maer doense den Coningh,
Egypten, in veel saken
Swaerlijck doen wercken gingh,Ga naar margenoot+
[T’vel]de voeren, en maken,
| |
[pagina 12]
| |
Tychelen, om bouwen sijn,
Steden, dus met vierich haken
Ga naar margenoot+Riepen tot haren Godt fijn,
Die verlostes’ uyt ghepijn.
Gantsch Egypten hy sloech,
Met plaghen swaer om draghen,
Ga naar margenoot+Doen stieten haer ghenoech,
D’Egyptsche door vertsaghen,
Wt den lande, maer soo saen,
Opghehouden zijn de plaghen,
Iaghen ginghen haer, om vaen
En weder in dienst doen gaen.
Des Hemels Godt ontsloot,
De Zee ten seluen tijden,
Ga naar margenoot+Dat sy als mueren groot,
Ga naar margenoot+Daer stont aen beyde zijden,
En hy lietse op den gront,
Daer drooghvoets door henen schrijden,
En sy quamen ter dier stont,
Al daer van noch fraey ghesont.
Maer t’gantsche Heyrcracht fel
Ga naar margenoot+Van die Egyptenaren,
In d’Zee verdronck seer snel,
Soo veel als sy daer waren,
Ga naar margenoot+Daer en bleef oock over gheen,
Die hadde moghen de maren,
Voort vertellen, van sulck een,
Groot verderven int gheween,
Ga naar margenoot+Dit volck door de Roo Zee,
Zijnde bin der Woestijne
| |
[pagina 13]
| |
Des Berghs Syna alree
Logeerde daer met sijne,
Legher int wilde ghebrocht,
Daer ten voorighen termijne,
Noyt gheen mensch te woonen plocht,
Noch hem oock onthouden mocht.
T’bitter water wert soet,Ga naar margenoot+
Dat sijt wel drincken conden,Ga naar margenoot+
Hemels broot overvloet,Ga naar margenoot+
Sy veertich jaer lanck vonden,
Waer sy trocken wijt of breet,
Sonder sweert of pijl om wonden
Niemant en mochtse doen leet,
Want haren Godt voor haer street.
Behalven alleen doen,
Het verliet die gheboden,
Zijns Gods, en dattet coen,
Tot eenig’ ander Goden,
Als tot hem, is om bystant
Hulp of troost henen ghevloden,
Werden verslaghen met schandt,
En ghevoert wech uyt het lant.Ga naar margenoot+
Maer alsoo menichfout,Ga naar margenoot+
Dat haer sulck zondich sneven,
Van herten heeft berout,
Des Hemels Godt verheven,
Heeft haer jonstich wederom,
Overwinninghe ghegheven
Teghen haer vyanden dom,
Int ghetal veel boven som,
| |
[pagina 14]
| |
Teghen haer t’velt behielt
Niemant, die Cananite
Coninghen al vernielt,
Hebben sy, Iebusite
Pheresijt, Hetijte me,
Daer toe oock den Amorijte,
Soo’t de sterck’ in Hesbon de,
Nam haer landt en elcke ste.
Het gingh haer altijts wel
Als sy God haren Heere,
Niet en waren rebel,
Want haren Godt haet seere,
T’onrecht, end’ heeft oyt gheleert
Op sulck doen, t’haerder oneere,
Sy zijn uyt haer landt ghevoert,
En van veel volcken beroert,
Die oorsake was, dat
Sy niet hadden ghehouden
Sijn gheboden, die plat
Hy haer gheboodt, sy souden
Daer altijts wandelen in,
Maer om datse niet en wouden,
Mosten sy nae vreemder sin,
Dienstbaer zijn sonder ghewin,
Ghecomen weder vry,
Zijn sy uyt der ellenden,
Want tot haren God, sy
Haer neerstich ginghen wenden:
Dus in dit ghebercht sy haer
Stelden weder al met benden,
| |
[pagina 15]
| |
En in Ierusalem daer
Is haer Heylichdom eerbaer.
Mijn Heer vernemen laet,
Of wederom dees lieden,
Hebben bedreven quaet,
Soo sals’ haren Godt bieden
In ons handt, anders en sal
Ons niet dan schande geschieden,
Haren Godt sal voor misval
Haer beschermen ouer al.
Oorlof vrienden, dit was,
Seer Achiors vermonden,
Daer hy om wiert seer ras,
Ghebonden en versonden
Maer Gods troost viel hem niet mis
Doch streckt al des Schrifts oorconden
T’onser leeringhe ghewis
Tot het een dat noodich is.
Een is noodich. |
|