Het Herder Pijpken
(1603)–Karel van Mander–
Auteursrechtvrij
[pagina 7]
| |
Brenght en weydt met sijn woort
Sijn Schaepkens men verjeucht,Ga naar margenoot+
Sijn Pijpken soet van toone
Al haer ghemoet verheucht,
Met een nieumare schoone,
Van een eeuwighe vreucht,
Sy nemen toe in deucht,Ga naar margenoot+
Daer is gheen onvruchtbaer,
Een tweelingh draeght elck een,
Onderlingh’ en ghemeen
Liefde, want anders gheen,
Merckteecken is aen haer.
Voorwaer, den Herder seght
Wie in de Koy oprecht,
Niet en gaet goet en slecht,Ga naar margenoot+
Ter deuren in, voorwaer,
Maer andersins beginnen
Gaet climmen hier oft daer,
Om soo gheraken binnen,
Een Dief een Moordenaer,
Is hy bevonden, maer
Die comt ter deuren in
Dats den Herder, hem doet
Op den deurwachter vroet,
De schaepkens hooren soet,Ga naar margenoot+
Sijn stem met blijden sin.
Sijn eyghen schaepkens t’saemGa naar margenoot+
Die roept hy al met naem,
En leydts’ oock uyt bequaem,
En uytghelaten, siet,
| |
[pagina 8]
| |
Hy gaet vooren, sy volghen
Sijn stem, en vrolijck liet
Kennen sy onverbolghen,
Maer van der vreemder vliet
Sijn Cudde, want het niet
T’vreemdet gheluyt en kent,
Al die quamen voor my
Dieven en Moorders sy
Zijn, maer mijn Cudde vry
Blijft my altijts ontrent.
Mijn schaepkens wel ghetemt,
En hooren niet het vremt
Gheluyt, dat teghen stemt,
Mijns waerheyts stems vermaen:
Ick ben de deur der Schapen,
Wie door my in gaet saen,
Sal goe weyde betrapen,
In en uyt met my gaen
En salich sal hy staen
In mijn troostlich bevrijt,
Ga naar margenoot+Den dief en comt niet el,
Dan om te dooden fel
En in verderfs gequel,
Te brenghen t’alder tijt.
Ga naar margenoot+Ick ben comen, op dat,
Ga naar margenoot+Sy leefden in den pat
Der waerheyt, en oock sat,
Ga naar margenoot+Naemaels sonder verdriet,
Ga naar margenoot+Een goet Herder beseven
Ga naar margenoot+Ben ick, want ick verliet,
| |
[pagina 9]
| |
Voor mijn Schaepkens het leven,
Soo doet den Huerlinck niet,Ga naar margenoot+
Die siet den Wolf en vliet,
Die grijpt en stroyt ter jacht,
Maer den Huerlinck ghewis,
Wien t’Cudd’ niet eygen is,
Gantsch op’t verderffenis,
Der schapen niet en acht.
Een goet Herder ick ben,
Die mijn ick altijts kenGa naar margenoot+
En bekent oock den
Mijnen, t’zy waer sy zijn,
Ghelijck my mijnen Vader,
Kent, soo ken ich hem fijn,
En als een weldader
Voor mijn schaepkens ick mijn,
Leven in doots gepijn,
Verliet aen’t cruys benout,
Ioden, Heydens in tween,
Daer van heb ick my een,Ga naar margenoot+
Schaepstal vast op den steen,
In mijnen Gheest ghebout.
Mijn Schaepkens hooren snel,
Mijn stem, als niet rebel,
En ick kense seer wel,
Sy volghen my constant,
Ick gheefse t’eeuwich leven,
Sy en sullen niet schant
Oock niet vergaen int sneven,
Daer en can se niemant,
| |
[pagina 10]
| |
Ghetrecken uyt mijn hant,
Dus en verlies ick gheen
Den Vader sonderlinck,
Groot boven alle dinck,
Van hem ick die ontfinck,
En wy zijn t’samen een.
Ga naar margenoot+Herders heb ick bestelt
Ga naar margenoot+Met mijn pijpken int velt,
Ga naar margenoot+Die niet om wol oft ghelt,
Ga naar margenoot+Mijn Schaepkens weyden hier
Ga naar margenoot+Maer als ick my vertoone
Als des Herders Princier,
Een onvergaende Croone
Der eeren schoon en dier,
Ontfaen sullen sy schier,
Als ick mijn schapen reyn,
Ga naar margenoot+Wt Bocken scheyden // sal,
Ga naar margenoot+En met my leyden // al,
In den bereyden // stal
Boven in s’Hemels pleyn.
Een is noodich. |
|