De harpe, oft des herten snarenspel
(1599)–Karel van Mander–
AuteursrechtvrijInhoudende veel stichtlijcke liedekens: nu andermael door K. van der Mander ouersien, verbetert, ende vermeerdert
Nae de wijse van den 101.Psalm.
Ga naar margenoot+OCh Godt ydoon,
Ga naar margenoot+Wilt ons doch altijdt stercken,
Wt uwen troon
Ga naar margenoot+Wilt op u kinderen mercken,
Ga naar margenoot+Wiltse ghemeyn
Ga naar margenoot+Maken groot ende cleyn
Ga naar margenoot+Van zonden reyn.
Ga naar margenoot+Van zonden quaet
Ga naar margenoot+Wilt ons, Heere, bevrijden,
Dat ons wel gaet,
Ga naar margenoot+Nu en ten allen tijden,
Ga naar margenoot+Dat wy bequaem
Doch prijsen al te saem
Vwen heylighen Naem.
Ga naar margenoot+V Name sien
Ga naar margenoot+Wy, is hooghe van weerden
Want alle knien
Ga naar margenoot+In Hemel en op Aerde
Buyghen voor dy,
Ga naar margenoot+Daer en gaet niemandt vry,
Ga naar margenoot+Hoe groot hy zy.
De Berghen swaer
Ga naar margenoot+Die groot zijn van ghestichte,
Weeght ghy, dits claer,
Heere, met een ghewichte,
Ga naar margenoot+Die Zee met spoet
| |
[pagina 301]
| |
[B]elet ghy, Heere goet,Ga naar margenoot+
[H]aren stranghen vloet.
De Aerde beeftGa naar margenoot+
[Al]omme in alle hoecken,
[E]n al wat leeft,
[Al]s ghyse comt besoecken,Ga naar margenoot+
[D]es Menschen cracht
[W]ordt door u groote machtGa naar margenoot+
[T]ot niet ghebracht.Ga naar margenoot+
Hoet groot men schijntGa naar margenoot+
[T]e wesen int vermoghen,
[S]eer haest verdwijnt,
[O] Heere, voor uwen ooghen,
[E]n maecktse rasGa naar margenoot+
[G]helijck ghesmolten was,
[T]ot stof en as.Ga naar margenoot+
Den stouten moetGa naar margenoot+
[S]ult ghy, Heere, verschrommen,Ga naar margenoot+
[D]ie op haer goetGa naar margenoot+
[V]erlaten, en haer rijckdommen,
[E]n Mammons slijckGa naar margenoot+
[B]eminnen al ghelijck,Ga naar margenoot+
[M]eer dan u rijck.
Men sal doch sienGa naar margenoot+
[D]at sulcke wijse steruen
[A]ls dwase lienGa naar margenoot+
[D]ie gins en henen swerven:
[W]ant als een blomGa naar margenoot+
[V]ergaen de lieden som,Ga naar margenoot+
[I]n haer rijckdom.Ga naar margenoot+
| |
[pagina 302]
| |
Sy ligghen snel,
Ga naar margenoot+Gaet ons Dauid ghewaghen,
Vast in de Hel,
De doot die moetse knaghen,
Ga naar margenoot+Haer hulp verout,
Ga naar margenoot+Die sy hadden aenschout,
Ga naar margenoot+En vast betrout
Ga naar margenoot+De Menschen moy
Ga naar margenoot+In groot rijckdom gheseten,
Ga naar margenoot+Vergaen als hoy,
Ga naar margenoot+Soo ons Dauid laet weten:
En worden saen
Ga naar margenoot+Als de beesten die vergaen,
Nae Schrifts vermaen.
Ga naar margenoot+Ghelijck een wolck
Die men henen siet drijuen,
Soo vergaet dat volck,
Ga naar margenoot+End' en moghen hier niet blijuen,
Maer varen daer
Ga naar margenoot+Henen int openbaer,
Haer Vaderen naer.
Met goe beschee
Gaet Esaias ontdecken,
Haer naeckt groot wee,
Ga naar margenoot+Die't een huys aen't ander trecken,
Ga naar margenoot+Met onrecht wint,
Ga naar margenoot+En den Mammon soo bemint,
Ga naar margenoot+Die is aerdtsch ghesint.
Den rijcken Man
Hadde veel goets en hauen,
| |
[pagina 303]
| |
[Hy] moester van,
[In] de Helle werdt hy begrauen,
[En] badt met pijn
[Om] een druppel waters fijn,
[Ten] mocht niet zijn.
[G]hedenckt aldus,
[Sp]rack Abraham behendich,Ga naar margenoot+
[Da]t Lazarus
[Vo]or u lach seer ellendich,
[In] smerten siet,
[M]et hongher en verdriet,
[Gh]y en gaeft hem niet.
Die haren schatGa naar margenoot+
[In] den Hemel vergaren,Ga naar margenoot+
[Di]e sullen dat
[Gh]ebruycken sonder sparen,Ga naar margenoot+
[Vo]or haer arbeytGa naar margenoot+
[W]erdt haer ruste bereytGa naar margenoot+
[In] eeuwicheyt.
Dus wilt u vrientGa naar margenoot+
[D]och van den Mammon maken,
[D]at hy u dientGa naar margenoot+
[O]m ten Hemel gheraken,Ga naar margenoot+
[W]ant weldaedt groot,Ga naar margenoot+
[V]erlossen van den dootGa naar margenoot+
[In] den laetsten noot.
Prince die hier
[G]oet doen sonder verdrieten,Ga naar margenoot+
[D]ie sullen schierGa naar margenoot+
[O]uervloedich ghenieten,Ga naar margenoot+
| |
[pagina 304]
| |
Schrickt u nae den tijdt. Rom.12. |
|