De harpe, oft des herten snarenspel
(1599)–Karel van Mander–
AuteursrechtvrijInhoudende veel stichtlijcke liedekens: nu andermael door K. van der Mander ouersien, verbetert, ende vermeerdert
Op de wijse: Sy saten en clapten, en en snapten, wel dry uren lanck.
IN Eliseus tijden
Den Coninck van Syrien,
Om Israel bestrijden
Hiel raet met sijn krijchslien:
Hy seyde wy sullen, Haer verdullen,
T'sal aldus gheschien.
Wy sullen laghen legghen
Met t'legher hier en daer,
Den Man Gods liet het segghen
Den Coninck Israels, waer
Dat Syri heyrcrachten, Op haer wachten,
Dus waerschoud' hy haer.
Dit was dickwils te doene,
Den Syri Coninck quaet
Sprack: wie van ons soo coene
Die tot haer Coninck gaet,
En al d'aenslaghen, Hem ghewaghen:
Doe sprack een uyt Raet.
Niemandt en doet de wete
Israels Coninck dan,
Eliseus Prophete
Want dat is sulck een Man,
| |
[pagina 239]
| |
[W]at stil in sijn wooning, Seyt den Coning,
[Hy] vertellen can.
D'antwoorde sonder dralen,
[H]et waer hy is, op dat
[Ic]k hem van daer doe halen,
[T']Was in Dothan, seer rat
[Ha]er macht sy bereyden, En beleyden
[In] der nacht de Stadt.
Des morghens vol versaghens
[I]st was gheworden dach,
[H]oe dees Rossen en waghens
[S']Man Gods dienaer aensach,
[V]roech om te vertrecken, Van dier plecken,
[M]aeckt hy groot gheclach.
Och wee te desen stonden,
[W]at doe wy nu mijn Heer?
[V]reest niet, was sijn vermonden,
[W]ant daer isser al meer
[O]m ons te bewaren, Dus laet varen
[W]s vreesens verseer.
O Heer, wien ick betrouwe,
[O]ntsluyt sijn ooghen saen,
[O]p dat hy oock aenschouwe
[H]oe veel ons vooren staen,
[D]en Heer heeft ten rechten, Daer des knechten.
[O]oghen op ghedaen.
Rossen en waghens vierich
[D]en bergh al vol sach hy,
[D]en Man Gods goedertierich
[I]nt rond' al wesen by.
| |
[pagina 240]
| |
En als sy nu quaemen, Datse hem namen,
Riep hy Godt aen vry.
Godt sloechse met blindthede,
Den man Gods doe ter tijt
Sprack: dit is niet de stede,
Maer volght my naer subijt,
Ick leyd' u wel henen, Tot den ghenen
Daer ghy om uyt zijt.
Al dit Krijchsvolck hy leyde
In Samari midts dien,
Opent, O Heer, (hy seyde)
Haer ooghen datse sien,
Sy saghen en vonden, Datse stonden
Int stadt Samarien.
Als dees hier dus te gader
Israels Coninck sach,
O Eliseus Vader
Sprack hy sonder verdrach,
Sal ick nu dees zielen, Al vernielen,
En doen eenen slach.
Neen ghy: maer ter oorloghe
Al die ghy daer sult vaen,
Met uwe sweerdt end' boghe
Die meuchdy dan verslaen:
Maer wilt dese schincken, Eten, Drincken,
En laetse te huys gaen.
Een maeltijdt groot gheschoncken
Was dat Krijchsvolck, dat seer
Wel gh'eten en ghedroncken,
Track vry tot sijnen heer:
| |
[pagina 241]
| |
[Do]e sochten Syrien, De quartieren
[Isr]aels niet meer.
[O] Christen, t'vreesich pijnenGa naar margenoot+
[Dr]ijft uyt u herte: wantGa naar margenoot+
[De]n Heer hem om den sijnen
[He]m leghert tot bystant,
[Di]e vast op hem bouwen, En betrouwen,
[Co]men niet ter schant.
Een is noodich. |
|