De harpe, oft des herten snarenspel
(1599)–Karel van Mander–
AuteursrechtvrijInhoudende veel stichtlijcke liedekens: nu andermael door K. van der Mander ouersien, verbetert, ende vermeerdert
Nae de wijse: Verblijdt u seer mijn Broeders ouer al. | |
[pagina 183]
| |
[O]Ch Suster mijn, ick wensch u voor een groet
[Go]ds vrede soet, houd' in u d'ouerhant,
[En] Christus fijn, al in u herte goet
[Oo]ck wesen moet, door't gelooue gheplant,
[Da]t ghy zijt vroom vailjant,
[Al]s Iael playsant,
[Di]e Israels vyant
[De]n naghel vroech, hem int hooft sloech,
[En]de nam hem daer mede t'leuen:
[Iu]dith cloeck ghenoech,
[Ve]rsloech, Holophernem, door't gelooue aen hem,
[Wi]l God voor sneuen, u sterckheyt geuen.
[A]chtet gheluck, als ghy hier versocht zijt,
[We]lduldich lijt, als Susanna bekent,
[In] haren druck, die haer aen quam subijt,
[V]oor lust, en nijt, als van de Ouders blent:
[Ve]rciert u pertinent
[Al]s Hester jent,
[Co]ningin excellent:
[En] weest bereyt, met lijdtsaemheyt
[Al]s Lea in haren druck dede:
[Sc]hickt u met bescheyt
[By] den volcke Gods nut, als de Vrouwe Ruth,Ga naar margenoot+
[Se]er goet van zede, vriendelijck mede.
Godt gehoorsaem zijt als Sara den man
[B]iedt oock de kan, als Rebecca ghesint,
[N]ae den betaem, sprack sy goetwillich an,
[D]e knechten van, Abraham wel bemint:
[Z]ijt als dat eenich kint
| |
[pagina 184]
| |
Iephtaths dochter, int
Steruen ghelaten, vint
Sy haer, seer snel, maer creech uytstel:
Weest oock ghelijck Hanna de Vrouwe,
De moeder Samuel,
Biddende nacht en dach, Godt hoorde haer geclach,
Ga naar margenoot+Hy hielp ghetrouwe, haer uyt den rouwe.
Suster altijdt behulpsaemheyt bewijst:
Ga naar margenoot+Eliam spijst, als t'Wijf der vreemder stat:
En in den strijdt als Debora oprijst,
V verjolijst, als die Rechtersse plat,
Die met Barack op trat,
Verstaet wel dat,
Men mach niet wesen mat:
Doet als voorheen, der Machabeen
Moeder haer sonen cloeck beradich:
Wilt u leuen besteen
Als Hanna, die daer niet, van den Tempel en schiet,
Maer diende stadich, God weldadich.
Hout u altoos, al in der liefden groot,
Als Maria minjoot, Magdalena die daer
Dat beste coos, en dierbaer salf uytgoot
Op de voeten bloot, Christi ons Middelaer
Die te vooren uyt haer
Hadde verdreuen claer
Seuen Duyuelen swaer:
T'gelooue bewaert, als t'vrouken vermaert
Ga naar margenoot+Die den bloetganck hadde twaelf Iaren:
En t'Vrouken cloeck van aert
Dat den Heere aenhinck:
| |
[pagina 185]
| |
M[e]t bidden tot t'ontfinck
[Va]n haer beswaren, blijde maren.
Neemt dit int goe, suster dat bid ick dy,
[Ho]e slecht het zy, t'is uyt liefden ghedaen,
[W]etende hoe dat zijn gheroepen wy,
[La]et ons daer by, ons selue gade slaen,
[O]p dat wy moghen staen
[B]ereydt om gaen,
[In] den strijdt onbelaen,
[D]ie't Godlijck Helt, ons vooren stelt,
[V]rijmoedich met goede coragie,
[A]l zijn wy ghequelt
[V]an Satans bode hoort, gaen wy altijt voort
[D]oor dees bosschagie, ons pelgrimagie.
Per Iacob I. |